Էջ:Զբօսարան մանկանց.pdf/524

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված չէ

- 232 -

ւ գեղին աւագերէցը շաա բարիք ըրաւ ինծի » ե որոաքհեաե քաք^ երաժիշտ էր ք երբեմն երբեմն իրեն կ՚երթայի ժամ*մի եԽ բաժշտութիւն սորվելու • տսանկով^ աււքի արուեստս նորէն ձեոք ասի « մ՝1 աէ

օր մը այս աո֊արինի հովիւը քնար մը ըն^ ծալեց ինծի , ՚/"/7 ինծի համար գներ էր * ասանկով՝ ապահովցաւ ապագայ վիճակս ։ Հաղիւ թշւււաո.ութիւննեբս սկսայ մսսնար յանկարծ դեղագործին որդիէն նամակ մը եկաւ Որաի կիմացընէր թէ իր հայրը մև^ ո.աւ , ե– թէ սէլ օգնութեան չսպասեմ՝* Ա» գոյժը բոլոր յոյսս փճացուց * ապրելու հա^ մար բաւական՝ չէր ըրած պգտի իանայոԼ^ թիւններս | ե ուր իլ ճարչդաայ րայց եթէ ասդիս անգին թափասիլ ե տնեբսլն աո* ֆ/ւ քնար զաբնելով^ոԼ երդելով^ ապրոԼԱԱՈէ գանել* գեո. չորոշած այսպիսի աս տան^ գական կեանք մը անցընելու , շատ աեսակ բան եր մտսէծեցի . բայց մէկն աս է չկր՛ցայ ՛ի գործ դնելէ \\ասաիկ նեղուած՝՛ եկեղեցի ւ գացի ե սուրբ սեղանոյն երկրպագելովք րացի ցաւերս ՚^յսաուծոյ աոքին է որ իրեն ապա լին ածն երն երբէք չլքան եր • լսւլոէէ աղաչեցի քՀսւրձրելոյն որ խղճայ վրաս * Վերքապէս քիչ մը մխիթարուեցայ , ե կարծես թէ ներքին ձայն մը կը քաքալե^ րէր ղիս րոելով^ որ քսեղճութիւններս ալ պիտի լմննային *

  • ՆՀեղեցիէն ելլելովյաւա դերէ ցին տՈԼ* նը գացի յայտնելու իրեն միպբս . չկրցաւ

□ւցւէւշտճ ԵV