- 37 -
ղեցկութիւնը • և. ընտանեբար ձեոքովը վեր աոնելով այն գեղին ու բարակ մասղե^ րր $ որ պզտիկ գերմանուՀւոյն գքխուն թեթԼբեոն էին , բարձրաձայն գովեց՝ ղա^ նոնթ է Օրիորգր այն աստիճանի չէր սպայ սէր այսպիսի նշանի մը իր ազդականէն՝ » որ ամօթ էն կարւ/րեցաւ չփոթեցաւ ե. ղՈ^, ղալ սկսաւ է \$տքը եր բոր կ՚ուղղէր ժպտե^ չուէ մր իր շնոր Հ ակալութ իւնն յայ անել , ^ալրիաիոս վաիսնալով^ թէ յանկարծ սոԼ, վորական երգերէն մէկը կը սկսի արգէն փախեր էր » ք\ւրիչանգամ՛ աՐալ ^աւրի^, տիոս որսէ որ դարձաւ , աղուոր փասիան մը ընծայեց անոր , ԴՐՐ ոդք^ խալըսՀու^ ցեր էր իր շուներուն մէկուն բերն էն ւ -« ի՚^/^լ ք իմ* վրաս ալ կը մտած/քս եղեր եր1 րե&է» ք ով^աղգականս ր , Հարցուց °քփորղը սիրտն եըսծ է Հարցմհւնքը չլսսեծ ^քաւրի^, տիոս արդէն Հեռացեր էր Հոն տեղէն • իր այս բոն՝ած կերպը ոչ եթէ ան կից աուաք կու գար% որ չէր ախորժէր որբ՝ աղքըկան իր Հօրոնական տունը բնակիչը « եր^ բէք ♦ ինչսքէս որ իր Հասակին ժւպբութիՀ^ նը կար վրան 9 ասանկ նոյն Հասակին ալ, »/Էն ազնուական ձ. վեհանձն բն&ծին Էել, գացուՁե՚երն ալ ունէր տ Ը^լ եր բէք կրնար իր մապ»էն անցնիլ թէ Հաւ անական էր որ ^ագդաղինէ օր ւ/ը ասպետին կտակին մէք^մասն ունենար * §եզն է Հոս որ ղոկէ^ ցե նր ՝ի պարծանս երիտասարդութեան՝ թէ շատ քիչ կը գտնուի քսան տարուան
ՕւցւէՄտճ ԵV
