֊ 121 -
Աաօզալիան և տղաքր գիրկ/Լ վազեցին , ո*. րոնք ուրախութեա՛ն արցունքներով թրծեցին իրենց Հայրրք և ան աստիճան խն տումի մէՀ էին այն երկու ժամր ք երբ մատ րան դի֊ ւՐացր անցուցին* որ իրենց վայրկեանի մր պէս երեւցաւ % Այն օն պատմեց իր կնոՀր որ թէպէտ բազմութեամբ եկեր է ղինքր փրն^ տոելու ք բայց ճամբուն դժուարութեսնր 1ւ վտսնդներոն Համար դեո. լեոներր չի մր^ տած զանոնք Հոն թողուցեր և ինքր միայն առաՀ եկեր է• և թէ պանդխտի զգեստով ծածկուած րյլալոն պատճաոր , ուրիշ րանի Համար չէր ք Րայ& որպէս զի դիւրաւ կա* րենայ իրենց քով Հասնիլ ե դեո. չիճանչ* ցուահ՛ ապաՀով ՐԱայ գէրենք դտնալոն վրայ։ Ա»ոզալիան Հարցուց իրեն թէ ինչպէս դա որ է Իրեն այս դժուարին բնակարսնր է Աիրելիդ ք իմ րսաւ Արնօն, մեր զիրար դտնելր քու րրաձ՛ բարեգործութեանդ պր֊ տուդն Է ք գոր ԲրՒր ազքատաց 1ւ մաւնաւո* րապէս այս ձորիս տզոցր, վասն զի աոանց անոր թերես երկայն ատեն զիրար ^էէնք կրնար տեսնել ք ե ով գիտէ թերես ցյաւի* ա եան ալ9 որովՀետև դու ամեն կողմանէ պաշար ուած էիր թշնամեացմէ ք և չար Հան* նօն իր յաղթուելէն ետև ք այս լեոներս ե*. կաւ ապաւինելու է ճանչնաս ասիկա ք
րսաւ իր կնկանր Հաւկիթ մր ցուցր*
նելով իրեն9 որոն վբայ գրուած էր « ^ու^ սա աս. Աստուած եթէ կ՚ուզես որ կարօ*, տութեանդ ատեն օգնէ քեզի » է Հաւ*
Օւցւէւշտճ ԵV
