- ^ 48 -
րիտասարգր սկսաւ. քք՚Հ ան գամ նամակ գրել , անոնք ալ Հստմաււօտ , Լ֊ զուրկ ՝ի վէափկութենէ և. ՝ի սիրալիր ԲէԱնից ւ \\ ձութեան $ասրտաւ/էէւթիւն մրլ կը նշմա^, րուէր անոնց մէք , բացատրութեանց բըլլ^Հ նազբօսութիւն մը , էս յայ անի 1լ իմացուէր\ որ զգայարանաց ճւ Հոգւսյ սասաիկ խ»ւո^Հ վու թիլն ւ1ը սլաաեր է աւրի տիոս ։ կին գաղթականները այս բանիս վրայ սկլ^յ սան վշտանալ ներքուստ . Լ աքը այն ասյ աիճանի աւելցաւ վիշաերնին , որ իրարոււ ալ կր Հաղորգէին իրենց սրտին աագնսւ^Հ պր ։ ^աղցր յանգիմանութիւենԼր գրուեր ցան աւրիաիոսի . Բայց անի կայ խուսա կու աար անոնց պատասխանելու » ՀՀարիղ կենալու սահմանուած մի՛ջոցը շս՚~. աոնց լմրնւլե ր էր . ե սակայն աւրիաիո^. սի վյւայ ամենեին կամք չէր երեար Ճամ1 բայ ե չլալու գէպ ՝ի գերմանիա կամ՝ \\աա^ հ լիէս ւ Ասպետը կը բո-նագաաէր զինքը որ՛ որոչմանն Հպատակի , իւ՚կ անիկայ ււլւս^, տասխան չէր աար . բայց երրոր Հայրը ս»ն^ գագար կը կրկնէր իրեն նոյն բանը , ՚իեր^՝ քապէս պատասխանեց յանղ ուգն խօսքե^\ րոաէնամակ ւ1ը գրելովդ* "րուն մէք^կը Հաս^ կըցուէր որ Հպատակութեան սանձերր խզել կ՝ու գէր ։ ո. այն ատենն ալ ծհրճ
բարեկամները կը գրէին նամակ 1\^">լգրա^ վէր ասպետին ք բայց գանգատ ընելււվ որ |Xաւրիաիոս աո֊քինին պէս չէր ։ Հուսկ ու^ րեմէ, սկսան երբեմն երբեմե ւիոխանակա
0ւցւէւ26ճ Ե^ ՇօօջԽ
