Էջ:Ընտրանի.djvu/118

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված է

Այնպես որ, այժմ Արցախի եւ Հայաստանի վերամիավորման խնդիրը, կամ դեկտեմբերի 1-ի որոշման կատարումը, պետք է դրվի արդեն գործադիր իշխանությունների վրա։ Եւ Արցախի պատգամավորությանն էլ բազմիցս ասվել է, որ ավելորդ է խորհրդարանում Արցախին նվիրված մշտական հանձնաժողովի ստեղծումը։ Եթե անպայման պետք է ստեղծվի Արցախի հարցերով զբաղվող մի մարմին, ապա այն պետք է ստեղծվի Նախարարների խորհրդին կից, լինի դա վարչություն, թե կոմիտե։ Այդ մարմինն է, որը կոնկրետ, գործնականորեն պետք է զբաղվի դեկտեմբերի 1-ի որոշման իրականացմամբ, այսինքն՝ Հայաստանի եւ Արցախի տնտեսական, վարչական, քաղաքական եւ մշակութային կառուցվածքների ինտեգրացիայի գործով։

Բայց դրա համար անհրաժեշտ է մեկ պայման։ Հայաստանում այսօր արդեն կա մի իշխանություն, որ պատրաստ է իրականացնել դեկտեմբերի 1-ի որոշումը, բայց, բանից պարզվում է՝ դա քիչ է։ Ինչո՞ւ։ Որովհետեւ մենք չունենք պարտնյոր Արցախում։ Առանց պարտնյորի մենք չենք կարող գործադրել դեկտեմբերի 1-ի որոշումը եւ ձեռնարկել վերամիավորման գործնական իրականացմանը։ Ո՞վ պիտի լինի այդ պարտնյորը։ Այդ պարտնյորը պետք է լինեն Արցախի օրինական իշխանությունները, որոնք վերացված են։ Արցախում տիրում է ռազմական դիկտատուրա, որն իրականացնում է ոչ միայն ռեպրեսիվ, այլ նաեւ տնտեսական, քաղաքական եւ վարչական ֆունկցիաներ։ Արցախում չկա հայկական իշխանություն։ Ճիշտ է՝ այն դեռեւս մնացել է շրջանային, քաղաքային եւ գյուղական խորհուրդների մակարդակով, բայց արդեն սկսվել է նաեւ նրանց իրավունքների սահմանափակման պրոցեսը։ Մինչեւ Արցախում մենք պարտնյոր չունենանք, հնարավոր չէ իրականացնել այս գործը։ Ուստի այստեղից եզրակացությունը պարզ է. այսօր մենք պետք է ոչ թե ինչ-որ դիմումներ գրենք, որոշումներ կայացնենք (ես չեմ բացառում, իհարկե, հասարակական կարծիքը, հասարակական կարծիքը մշտական գործոն է, եւ այդ ուղղությամբ պետք է աշխատել), այլ գործնական միջոցներ մշակենք Արցախում օրինական իշխանությունները վերականգնելու ուղղությամբ։

Ո՞րն է դրա ճանապարհը։

Սեպտեմբերի 30-ին ողջ Ադրբեջանի տարածքում հայտարարված են տեղական եւ Գերագույն խորհուրդների ընտրություններ։ Իդեալական