ԵԼՈՒՅԹ ՍԱՀՄԱՆԱԴՐԱԿԱՆ ՀԱՆՁՆԱԺՈՂՈՎԻ ՆԻՍՏՈՒՄ
Հայտնի է, թե ինչպիսի քաղաքական մթնոլորտ է առաջացել Սահմանադրության շուրջ. այսօր նրա ընդունումը կարծես թե դառնում է ավելի շատ քաղաքական, քան իրավական հարց։ Բոլորս էլ գիտակցում ենք, որ պետության կայունության հիմքը Սահմանադրությունն է, եւ միայն նրա ընդունմամբ կթուլանա ներքաղաքական պայքարը, քանի որ դրանից հետո ոչ մի ուժ՝ ո՛չ իշխանությունները, ո՛չ ընդդիմությունը չեն կարող հավակնել շրջանցելու ժողովրդի կամքը, միմյանցից լիազորություններ կորզել, փոխել իշխանությունների հակակշիռները։
Ակնհայտ է նաեւ, թե ինչպիսի դժվարություններ են կանգնած Սահմանադրության ընդունման ճանապարհին։ Մասնավորապես, այսօր մեր ներքին քաղաքական կյանքը հուզում է մեկ հարց. ինչպիսի պետություն պետք է լինի Հայաստանը՝ նախագահական, թե՞ խորհրդարանական։ Երկու կողմն էլ ունեն իրենց փաստարկներն ու շարժառիթները, ինչը միաժամանակ վկայությունն է այն բանի, որ իշխանության օրենսդիր ու գործադիր օղակները բավարարված չեն իրենց լիազորություններով կամ փորձում են ընդլայնել դրանց շրջանակներն ի հաշիվ մյուս իշխանության։ Կրկնում եմ՝ սա ոչ այնքան իրավական հարց է, ոչ այնքան բխում է պետականության ամրապնդման շահագրգռությունից, որքան զուտ քաղաքական խնդիր։ Եւ այսպիսի պայմաններում, ինչ խոսք, չափազանց դժվար է Սահմանադրության ընդունումը։
Վստահ եմ, որ մասնագետներն ի վիճակի են պատրաստելու Սահմանադրության նույնիսկ իդեալական տարբերակ, բայց խնդրական է
