Թորոս Թորանեան
Ձեզ գրում եմ, ուզում էք պահէք, ուզում էք մի՜ պահէք։ Երկրորդ օրինակը ես պահում եմ... Յարգանքներով»։
Գրականութեանը նուիրուած, բանահաւաք, բանասէր Գուրգէն Ստեփանեանը կը գրէ Չարենցաւանէն։
Աբովեանի շրջանի Կոտայք գիւղէն Հրանդ Գրիգորեանը կը գրէ այսպէս.
«Յարգելի՛ ընկեր Մկրտիչ Դ. Սարգսեան,
Ձեր գրելաոճը եւ թեմատիկան որպէս ընթերցող ինձ շատ են դուր գալիս։ Ձեզ անձամբ մի քանի անգամ տեսել եմ (Շիրազի թաղմանը, Պետհրատում, գրողների միութիւնում եւ այլն), սակայն չենք զրուցել։
Քիչ է որ ասեմ, Դուք մեր պատմական Ջաւախքից էք, Ջիւանու, Տէրեանի հայրենակիցը։ Ձեր Աբուլ լերան ստորոտից ու լանջերից են թռել եւ երկրով մէկ տարածուել Ջիւանու յուզաթաթաւ տաղերը եւ Տէրեանի աշնան մշուշները։ (...)
Ջիւանու, Տէրեանի կեանքի պատմութիւնները Դուք քաջ գիտէք։ Եթէ ոչ մի բան չի խանգարում, դրանց կեանքը եւ արուեստը, յատկապէս Ջիւանու, դրէք վիպական պատումի մէջ։
Որքան լաւ է, որ հանգուցեալ Զարզանդ Դարեանը Սայեաթ-Նովային երկուհատորանոց վէպի մէջ ցոյց տուեց։ Եթէ սխալ եմ, խնդրում եմ ներէք ինձ»։
Ջիւանիի մասին վէպը ձեռքից ձեռք կ'անցնէր... «Ձախորդ օրեր»ի հեղինակը կենդանի կը կանգնէր իր երկրպագուների առջեւ։
Վերոյիշեալ ընթերցողները մէկը միւսէն լաւ միտքեր արտայայտած են՝ հաստատելով հայ ընթերցողներուն բանիմացութիւնը, յարգելով մեր մեծերը։
Ինչ կը վերաբերի հատորին ծանօթագրութիւներուն, Վահագն որդի Մկրտիչի Սարգսեանը այդ դժուարին գործը կատարած է գիտնականի մօտեցումով՝ խորապէս ձեռնտու դարձնելով այս գիրքը, որպէս օգտագործումի աղբիւր։
Ով որ կը կարդայ այս գիրքը, վերահասու կը դառնայ հայ ժողովուրդի մշակոյթի ճակատի ոսկեդարին, հանդիպած կ'ըլլայ մեր մեծութիւններուն։
