«Թե գան ա քո տեղն ասեն, նա զնճիլն իմ, կտրեմ ու գամ»։
Սայաթ-Նովայի 59 երեսում ասված է.
Իմ հուքմի հեքիմըն դուն իս, ես էլ ուրի Շահ չ՛իմ ասի։
Շահը գրված Է թագավորի իմաստով, Էնպես Էլ հասկանում են։ Պետք Է լինի փոքրատառով շահ, որ կնշանակի օգուտ, օգնություն, դեղ, ճար10։
64 երեսում ասում Է.
Չ՛իմանա քալագըն, չիմանա ղալըն։
Քալագն ու ղալըն նշանակված են իբրև մութը բառեր, մինչդեռ քալագըն Թիֆլիսի քաղաքն Է նշանակում, ղալընբերդը։
74 երեսում խաբ, բացատրած Է փուշ։ քսար, որ շատ հաճախ գործ Է ածվում Սայաթ-Նովայի երգերի մեջ, Էն բողոճն Է, որ ատում ու փչացնում Է վարդը։
81 երեսում ասում Է.
«Էրած, խորված ման իմ գալի, մե տիղ չը կա մ ա ր ունենամ».
Եվ մար նշանակած Է իբրև մութն ու անհայտ բառ. մինչդեռ հասարակ գրչի սխալ Է, և պետք Է լինի
…մե տիղ չըկա մարդ ունենամ»11…
108 երեսում ասում Է.
«Թե վար քաղաք տիղ հանդիբիս՝ կու քանդիս,^վա ր չիս անի»։
Պետք Է լինի վառ12 չիս անի, այսինքն չես շենացնիլ, չես պայծառացնիլ։ Իր սիրուհու անգթությունն Է ակնարկում։