մյուս կողմից՝ հայս հայտնում, որ Շիրվանգադեն կվարձատրվի ինչպես բարոյապես, այնպես էլ նյութապես, որի կարիքը մանավանղ նա զգում Է։ Հենց այս վերջին արտահայտությունն է, ՛որ դուր չի եկել Թ-ին։
ՍԻՐԵԼԻ ՇԻՐՎԱՆ (Էջ 126)
Տպագրվել Է Հթ 1911, մայիսի 22, № 108:
Արձան Խաչատուր Աբովյանին (Էջ 127)
Տպագրվել Է «Հասկեր», 1911, № 5, Էջ 130—131 (անստորագիր)։
1. Այս և նախորդ մեջբերումը տե՛ս «Վերք Հայաստանի» բ. գլուխ («Խաչատուր Աբովյանյւ երկերը», Մոսկվա, 1897, Էջ 100, 170):
Գրական Ֆոնդ (էջ 128)
Տպագրվել է Հթ,1911 հունիսի 4 № 119
1. 1911 թ. հունիսի 3-ին Հթ, № 118-ում Լեոն հանդես եկավ հայ տպագրության 400-ամյակին նվիրված «Համազգային հոբելյան» հոդվածով, ուր հիշեցնելով, որ առաջիկա 1912 թ. լրանում է հայերեն առաջին տպագիր գրքի՝ 1512 թ. վենետիկում հրատարակված «Պարզատումարի» չորսհարյուրամյակը, առաջարկում է նշել այն ինչպես հայրենիքում, այնպես էլ բոլոր գաղթօջախներում որպես համազգային հոբելյան։
ՊԱՏԱՍԽԱՆ պ. ԿԱՏՈՆԻՆ (էջ 180)
Տպագրվել Է Հթ, 1911, հոկտեմբերի 9, № 222:
1. «Սուրհանդակ» թերթի հոկտեմբերի 8-ի № 408ում Կատոնը տպագրկ Է «Իմ պատասխանը Հ. Թումանյանին» հոդվածը, գրված՝ բանաստեղծի «Նամակ խմբագրության» (Հթ, 1911, № 220) դեմ, ուր նա դիմկլով Կատոնին բացատրություն Է պահանջում նրանից «Սուրհանդակի» 1911, հոկտեմբերի 8, № 406-ում տպագրած հոդվածի առթիվ։
2. Ս. Զերքեզյան— ոեակցիոն հրապարակախոս, որը ատդրագրել Է Կատանք Կ. և Իրազեկ ծածկանուններով։
1912
«ՀԱ311Ց Պատմուրյուն» (էջ132)
Տպագրվել Է Հթ, 1912, ապրիլի 7№ 71:
447