Էջ:Թումանյանի ԵԺ 4հատորով-4.djvu/458

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված է

մյուս կողմից՝ հայս հայտնում, որ Շիրվանգադեն կվարձատրվի ինչպես բարոյապես, այնպես էլ նյութապես, որի կարիքը մանավանղ նա զգում Է։ Հենց այս վերջին արտահայտությունն է, ՛որ դուր չի եկել Թ-ին։

ՍԻՐԵԼԻ ՇԻՐՎԱՆ (Էջ 126)

Տպագրվել Է Հթ 1911, մայիսի 22, № 108:

Արձան Խաչատուր Աբովյանին (Էջ 127)

Տպագրվել Է «Հասկեր», 1911, № 5, Էջ 130—131 (անստորագիր)։

1. Այս և նախորդ մեջբերումը տե՛ս «Վերք Հայաստանի» բ. գլուխ («Խաչատուր Աբովյանյւ երկերը», Մոսկվա, 1897, Էջ 100, 170):

Գրական Ֆոնդ (էջ 128)

Տպագրվել է Հթ,1911 հունիսի 4 № 119

1. 1911 թ. հունիսի 3-ին Հթ, № 118-ում Լեոն հանդես եկավ հայ տպագրության 400-ամյակին նվիրված «Համազգային հոբելյան» հոդվածով, ուր հիշեցնելով, որ առաջիկա 1912 թ. լրանում է հայերեն առաջին տպագիր գրքի՝ 1512 թ. վենետիկում հրատարակված «Պարզատումարի» չորսհարյուրամյակը, առաջարկում է նշել այն ինչպես հայրենիքում, այնպես էլ բոլոր գաղթօջախներում որպես համազգային հոբելյան։

ՊԱՏԱՍԽԱՆ պ. ԿԱՏՈՆԻՆ (էջ 180)

Տպագրվել Է Հթ, 1911, հոկտեմբերի 9, № 222:

1. «Սուրհանդակ» թերթի հոկտեմբերի 8-ի № 408ում Կատոնը տպագրկ Է «Իմ պատասխանը Հ. Թումանյանին» հոդվածը, գրված՝ բանաստեղծի «Նամակ խմբագրության» (Հթ, 1911, № 220) դեմ, ուր նա դիմկլով Կատոնին բացատրություն Է պահանջում նրանից «Սուրհանդակի» 1911, հոկտեմբերի 8, № 406-ում տպագրած հոդվածի առթիվ։

2. Ս. Զերքեզյան— ոեակցիոն հրապարակախոս, որը ատդրագրել Է Կատանք Կ. և Իրազեկ ծածկանուններով։

1912

«ՀԱ311Ց Պատմուրյուն» (էջ132)

Տպագրվել Է Հթ, 1912, ապրիլի 7№ 71:

447