9. «Բորչալվում» հոդվածը տե՛ս «Հորիզոն» հանդես, 1894 թ․, գիրք առաջին, էջ 149-167։
Ինքնագիրը պահվում է ԴԱԹ, ՀԹՖ, № 309։
1. Բալայան Սեդրակ (Արսեն) (1866—1918) — ուսուցիչ, Բաքվի գրական «Օջախ»-ի հիմնադիրներից։
2. Նազարեթյան Արամ — ուսուցիչ։
8. Թ-ն առաջադրում էր կարիքավոր գրողներին ապահովելու և նրանց կողմնակի զբաղմունքից կտրելու պահանջը, մինչդեռ «Մշակը» դնում էր միայն գրական մեծ ճանաչում ունեցող և արդեն ծերացած գրողներին թոշակով ապահովելու հարցը (տե՛ս «Գրողներին օգնելու գործը» առաջնորդող հոդվածը, Մշ, 1897, № 18)։
Ինքնագիրը պահվում Է ԴԱԹ, ՀԹՖ, № 388, էջ 8։ Նամակի գրության ժամանակը որոշվում է Թ-ի հոր մահվան տարեթվով։
1. Արսեն Ղլտճյան (1868—1944) — Թումանյանի ներսիսյանական ընկերներից, հետագայում Էջմիածնի միաբան։
2. Բաքվի Մարդասիրական ընկերությունը 1895 թվականից տարեկան 300-ական ոուբլի թոշակ է նշանակում Աղայանին, Շիրվանզադեին և Թումանյանին։
Ինքնագիրը պահվում Է ԴԱԹ, Փ․ Վարդազարյանի ֆոնդ, 413/6բ։ Գրության ժամանակը որոշվում է նամակի մեջ հիշատակված Ղուշչունց Վարդանի մահվան դեպքով։
1. Հայտնի չէ, թե խոսքն ի՞նչ միջոցների մասին է։
2. Ակնարկում է «Հազարան բլբուլը»։
Ինքնագիրը պահվում է ԴԱԹ, Մ․ Թումանյանի ֆոնդ, № 275։
1. Իշխանուհի Մարիամ Թումանյան (1870—1946) — մշակութային գործիչ, որը եղել է բանաստեղծի բարեկամուհին ու նրա երկերի հրատարակիչը։
2. Ֆիլիպ — տե՛ս 3-րդ նամակի № 1 ծանոթագրությունը։
3. Ռուստեմ—Արիստակես Զարգարյան (1864—1935) — բժիշկ, գրական-հասարակական գործիչ, Թումանյանի մտերիմներից։