Հրավիրեցին այստեղի գաղութի կրուժոկը, ընթրիքով պատվեցին։ Բայց ամենից լավն էն էր, որ երեկ գիշեր հայոց պատմ<ության> ֆոնդի ժողովն ունեցանք—ընտրվեց հանձնաժողով և գործս, ինձ թվում է, արդեն ունեցավ սկիզբը ու կերթա3։
Ժողովից հետո ընթրիք ունեցանք, առ<ավոտյան> ժամը 4-ին ենք տուն վերադարձել։ Աշխենն ու Գիգան քնած են, իսկ իմ գլուխը ցավում է։
Մուշեղն եկավ, քնածները վեր կացան, թեյ խմեցինք, նախաճաշեցինք և մտածում ենք էսօր, կիրակի, ամսի 8-ին կամ վաղը երկուշաբթի դուրս գանք Մոսկվա։ Եթե ուզեք Մոսկվա հեռագրել—Ծատուրյանին գրեք, կհասցնի։
Նամակիս շարունակությունը մնաց—գլուխս ցավում է։ Բարևներ բոլոր մոտիկներին ու ծանոթներին։
Համբույրներ քեզ ու ամենիդ՝
Կիրակի Պ Բուրգ
Հայրիկը համբուրում է իր մոխրոտ բանաստեղծին։
Ազնիվ բարեկամ Նիկոլայ Յակովլևիչ,
Չեք կարող երևակայել, թե ինչքան եմ ես ինձ մեղավոր զգում Ձեր առջև։ Խոսքս հայոց պատմագրության թե հայագիտության ֆոնդի մասին է1։ Դուք վերջին անգամ ինձ ասիք,
10-7
