ունեինք երեկույթ» խոսքերի հիման վրա. այդ երեկույթը տեղի է ունեցել 10֊ին, երեկոն բացել է և հուշեր պատմել Թումանյանը. ելույթ են ունեցել նաև Լհոն, Ռ. Խանազատը, Գ. Մելոյանը, Դեմիրճյանը (ԿԱ, 1921, X 107, Հուլիսի 12)։ Որ իսկապես նամակը գրված է հուլիսի 11-ին՝ լրացուցիչ ապացույց են նաև նամակի «անցյալ օրերը Դերենիկը դասախոսում էր իմ մասին, որ երկու օր տևեց վիճաբանություններով» խոսքերը. դա ակադեմիական երրորդ զեկուցումն էր, որ կարդացել է Դեմիրճյանը հուլիսի 7֊ին՝ «Չորս հայ բանաստեղծ շարքից» (ԿԱ, 1921, № 101, հուլիսի 5. այդ օրը ապագրվել է զեկուցման հայտարարությունը)։
Առաջին անգամ տպագրվել է ԵԺ VI, 434 — 435, կրճատումներով, որոնք վերականգնվում են։
1 Նկատի ունի № 374 նամակը։
2 Երեկ էլ~ եկավ. տպագրվում է առաջին անգամ։
3 Տե՛ս № 374 նամակի №1 ծանոթագրությունը։
4 Արեգի գրածը, որի պատասխանը այս նամակն է, առայժմ անհայտ է, Ուստի Թումանյանի խոսքերը մնում են անհասկանալի։ Հիշատակված Պողոսը Մակինցյանն է։
5 Տե՛ս № 374 նամակի № 3 ծանոթագրությունը։
6 Երևի ~ երկուշաբթի: Տպագրվում է առաջին անգամ։
7 Դավիթը՝ Անանունն է, Պողոսը՝ Մակինցյանը, Հովհաննեսյանը՝ Աշոտը:
377. ՍԻԿՈ ՓԱՇԱԼԻՇՎԻԼՈՒՆ
Թիֆլիս
(Էջ 388)
Ինքնագիրը պահպանվում է՝ ԳԱԹ․ Թֆ․ 2, № 66։
Տպագրվել է ԵԺ V, 458:
Թանկագին Ընկեր Ս. Փաշալիշվիլի,
Շատ եմ ցավում, որ ինձանից անկախ պատճառներով այսօր չեմ կարող ներկա լինել ձեր երեկույթին:
Սեղմում եմ Ձեր ձեռքը և հավաստիացնում, որ ինչքան ինձ համար թանկ են Վրաստանն ու վրացական սքանչելի հոգին, նույնքան էլ թանկ են և այն մարդիկ, որոնք հանդիսանում են կրողներն ու, մեկնաբանները այդ հոգու։
