Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ2.djvu/370

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը հաստատված է
ԲԲ

10-ից հետո՝

Երկինք հանեց ալիք ու նավ
Ու էնտեղից թողեց ներքև
Ներքև՝ բացեց որկորը սև՝
Ողջ կըլանեց անդունդք անհագ:
Մեր սովդայքար ճայը մենակ-
Ո՜վ իմանա՝ ում էր տըված
Իրեն օրում մի կտոր հաց,
Ծովում առաջն եկավ էն օր
76 Գըլխիս էս ի՞նչ փորձանք բերիր...
78 -Մի՛ նեղանա, փուշ բարեկամ,


ԲԲ ուղղ.

107 Որ խայտառակ [լինեմ] ըլեմ վերջը...


Լ III

24 Բոլ-բոլ առավ, նավը լըցրեց.
30-31 Երկինք հանեց ալիք ու նավ,
Երկինք հանեց, թողեց ներքև,
Ողջ կըլանեց անդունդքը սև:
35 Չըկարենա առնել զոռով
57 Սրանից ետը դե արի դու
78 -Մի՛ նեղանա, փուշ բարեկամ,
95 Ես հույս ունիմ... Ասենք պարտք ենք...
97 Չէ՜, քո արածն ով մոռանա:


ԱՌԱՋԻՆ ՊԱՏԿԵՐԱԶԱՐԴ

97 Ուրախ-ուրախ տուն էր գալիս