Երկինք հանեց ալիք ու նավ
Ու էնտեղից թողեց ներքև
Ներքև՝ բացեց որկորը սև՝
Ողջ կըլանեց անդունդք անհագ:
Մեր սովդայքար ճայը մենակ-
Ո՜վ իմանա՝ ում էր տըված
Իրեն օրում մի կտոր հաց,
Ծովում առաջն եկավ էն օր 76
Գըլխիս էս ի՞նչ փորձանք բերիր... 78
-Մի՛ նեղանա, փուշ բարեկամ,
ԲԲ ուղղ.
107
Որ խայտառակ [լինեմ] ըլեմ վերջը...
Լ III
24
Բոլ-բոլ առավ, նավը լըցրեց. 30-31
Երկինք հանեց ալիք ու նավ,
Երկինք հանեց, թողեց ներքև,
Ողջ կըլանեց անդունդքը սև: 35
Չըկարենա առնել զոռով 57
Սրանից ետը դե արի դու 78
-Մի՛ նեղանա, փուշ բարեկամ, 95
Ես հույս ունիմ... Ասենք պարտք ենք... 97
Չէ՜, քո արածն ով մոռանա:
