Jump to content

Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ2.djvu/487

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը հաստատված է

Մինչև դժոխքի հատակը
ա Ու որոտալով ալիքները [ջրերը]

պտույտ են անում (խաղում են)

Ու կուլ են դնում [էն] [խորունկ] մութ

երախում...

Ու պտտվելով ջրերը թնդում
բ Ու կուլ են գնում էն սև անդունդում:
Ցած եկան հանկարծ ջրերն

անդ <ունդի>,

Ճերմակ փրփուրը միջից պատռելով,
Մինչև դժոխքի հատակը ասես (մթին)
Բաց արավ ծովը կոկորդը սև֊սև
Եվ պտտվելով ջրերը թընդում
Ու կուլ են գնում Էն սև անդունդում։

Ինքնագրի մշակաման պատկերը


1 ա Ով ձեզնից՝ ասպետ կամ [սոսկ

թիկնապահ]

բ Ով ձեզնից՝ ասպետ կամ թե զինակիր
3 ա Ահա ձգում եմ գավաթն իմ ոսկյա
բ Ձգում եմ ահա գավաթն իմ ոսկի
13 ա Կանգնած են անշարժ թիկնապահ,

ասպետ,

բ Կանգնած են անշարժ զինակիր,

ասպետ,

15 ա Ահռելի ծովին նայում են [հեռու]
բ Նայում են ահով ահռելի ծովին,
16 ա [Կա՞ ձեր մեջ արդյոք]
բ Չըկա խիզախող գավաթի համար.
19 ա Լուռ են բոլորը։ Եվ հանկարծ մի քաջ
բ Լուռ են ամենքը։ Եվ հանկարծ մի քաջ
20 ա [Հաստատ] ու համարձակ գալիս Է

առաջ