Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ2.djvu/53

1921



Առատ, անհատ` Աստծու նըման` միշտ տեղալուց հոգնել եմ ես.
Հոգիս ծարավ` սըրան-նըրան մըտիկ տալուց հոգնել եմ ես.
Մինը պիտի գար իմ դեմը` ճոխ ու շըռայլ անհաշիվ,
Ամեն ճամփում ըսպասելուց ու փընտրելուց հոգնել եմ ես։

Փետրվարի 7

47