բ
Ո՞վ քեզ ծեծեց, Մարո ջան,
[Շատ խաղ արիր, Մարո ջան],
Ո՞ւր փախար դուն, Մարո ջան,
Տուն արի, տուն, Մարո ջան
Խորն[1] ես քնել, Մարո ջան
Չես զարթնում էլ, Մարո ջան։ գ
[Քեզ ո՞վ ծեծեց, Մարո ջան,
Ումնի՞ց ես խռովել, Մարո ջան,
Տուն չես գալի էլ, Մարո ջան,
Օրըդ խավար, Մարո ջան]։ 158
Հեռվում երկար ժամանակ։
«Մարոն» պոեմից մի հատված (ընդամենը 13 տող) Թումանյանն, իբրև առանձին բանաստեղծություն, «Վտակ» վերնագրով զետեղել է «Լուսաբեր» դասագրքի 1907 թ. (Ա տարի, էջ 86) և 1908 թ. ( Բ տարի, էջ 117) հրատարակությունների մեջ։ Այդ հատվածը համապատասխանում է պոեմի 17-18, 23-24, 26-32, 35-36 տողերին։
Հատվածի տեքստային տարբերությունները.
18
Մի հին ծառ կա մենավոր։ 23
Պարզ լեռնային մի վտակ 26
էն վըտակում կեսօրին, 29
Մեր գիժ, տկլոր խմբակով, 36-37
Նստում էն հին ծառի տակ։
«Մարո» պոեմի նույն հատվածը «Կեսօրին» խորագրով (18 տող) տպագրված է «Լուսաբեր» դասագրքի 1920 թ. (երրորդ տարի, 12֊րդ տիպ) հրատարակության մեջ։ Հատվածը համապատասխանում է պոեմի 17-36 տողերին։ Կրճատված են 29-30 տողերը։
Հատվածի տեքստային տարբերությունները.
17
Մեր գյուղից վեր մինչև էսօր 22
Հով է տալի մըշակին։ 25
Խաղում կանչում մարգերին
