Վերստին կանչեց [հարազատ ձայնով]
Հայրենի երկրի կարոտը անքուն,
Ու փըռեց հոգիս թևերն [հուժկու],
Թռչում է ուրախ, թռչում դեպի տուն,
Ուր որ [հայրենի] օջախի առաջ
Վաղուց.... ըսպասում են ինձ,
Ու ձմռան երկար գիշերը նըստած,
Խոսում են Լոռու հին-հին քաջերից։
_______ 1
ա Ահա ինձ կանչեց հարազատ ձայնով
1 տողից հետո՝
Ով սիրտըս ցընցեց նորից <...> 3
Ու հոգիս փռած թևերը հուժկու, 7
Ու գիշերն երկար խոսում են <...> 1-8 տողերի դիմաց, աջ լուսանցքում՝ ա
[Ուր նրանց հըսկա հետքերը դեռ կան, բ
Ուր այն լավերի շիրիմները կան, ա
[Ու նրանց] <...> տաճար ու բերդ բ
Մամռոտած շիրիմ <...>, տաճար ու բերդ ա
Որ մանուկ օրից է հեքիաթի նըման բ
Որ մանուկ օրից խոսել են այնքան, ա
[Զրույց են արել] մատաղ հոգուս հետ]։ բ
Խոսել են այնքան մատաղ հոգուս հետ
