Եվ նա շարունակ ընկնում է նեղը-
Հենց որ իմ խոնարհ խնդիրքը լըսեց,
[Իսկույն մերժեց խնդիրքը փողի]: ա
[Ապա խրատեց ինչպես երեխի] բ
Ապա <...> այսպես սկսեց. գ
<...> այսպես սկսեց.
[Խմբագիրը լսեց թե չէ]- ա
[Թե այդ] ինչ է, մի գործի չես, բ
Ինչ է, ասավ, մի գործի չես,
Բա երբ պիտի դու ամաչես-
Չես ծառայում մի պաշտոնի-
Այդ տեսակ էլ մարդ կըլինի.
Անգո՜րծ, անբա՜ն,
Թափառակա՜ն...
Հերի՛ք, հերի՛ք, դատարկ պոետ-
Է՜յ, ամաչիր գոնե բոյեդ-
Գնա, գնա, մի գործ գըտիր,
Հեչ չըլինի- մշակ մըտիր...
Եվ ահա այսպես ևն,
-Ո՜վ Դու երջանիկ երկընքի որդի, ա
Ժամ չէ հիշելու արարքն այդ վատի- բ
Ժամ չէ հիշելու արարքն այն վատի- ա
Վերցրու քնարըդ... մի [ցավիր այդպես] բ
Վերցրու քնարըդ... մի [տրտմիր] այդպես. ա
Առաջըդ կանգնած թշնամիդ չէ- տե՛ս։ բ
Առաջըդ կանգնած թշնամիդ չեմ ես։