Jump to content

Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ4.djvu/315

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը հաստատված է
242 Աշխարքի վըրա, Ջավախքի վըրա,
244 Ծուխն ու թըշնամին տիրել են ահա։
252 Մտքովն անցնում է աշխարքի բանը։
253—256 տողերը չկան։
257 Ու դառը ծաղրով հարցընում է նա
ԲԲ 260 Քու Թաթուլն արդյոք քա՞ջ էր ու սիրուն․․․
ՀԳ 260 Քո Թաթուլն արդյոք քա՞ջ էր ու սիրուն․․․
263—265 Կնոջ մատնությամբ ամրոց չի առել,
Չի եղել կյանքում երբեք խաբեբա․․․
Այսպես տիկինը տվավ պատասխան.
273—275 Տարան անտակ էն սև ժայռից,
Որ կանգնած է մինչ այսօր,
էն ահավոր ժայռի ծերից
277 Գայլ ու աղվես եկան հանդից
284 Որ չի ծաղկի էլ նորից։
289 Ու նրրանցից միայն անմեռ
295 Սիրո՜ւն տիկնայք, ջահի՛լ տըղերք,
297 Ամենքս այսպես հյուր ենք կյանքում
303—304 Ա՜խ, երանի՝ ո՛վ որ կըգա
Ու կըգընա անարատ։

ՀԳ (1914)

Ենթավերնագիր՝ Աշուղի զրույցը
3 Սիրո՛ւն տիկնայք, ջահի՛լ տըղերք.
18 Անեծք նըրա չար գործին.
35 Ե՛կ, բերել եմ ես քո մահը,
56 Ջահիլ կինը սևաչյա։
78 Չի հասնիլ չըքնաղ հուրին Իրանի։
119 Ուր ահեղ կըռվով չի մտնի արքան,
129 Երգում է աշուղն արքայի սերը,
137—138 Նայիր Շահի՜ն, իրեն զորքի՜ն,
Աշխարքի տերն անսահման․․․
141 —142 Քո ճակատին թագ է վայել,