Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ4.djvu/345

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը հաստատված է
222— 223 Զմայլած իմ տեսածներիս, ու մնում եմ անհամբեր,
Սարսափում եմ, թե տակավին ինչեր պիտի տեսնեմ դեռ։
224 ա Ես գնում եմ զերթ երազում... Ահա դալար թփերից,
բ Ու գնում եմ, դնում, գնում— ասես թռչում եմ օդում,
գ Ու գնում եմ, գնում, գնում— ասես թռչում եմ եթերում,
227 Մի նազանի հուրի փերի դուրս է գալի դեպի ինձ.

227 տողից հետո՝

[Որպես փոքրիկ սերովբեներ նրա շուրջը թրթռում,
Հազարգունի հավք ու թիթեռ խաղ են անում էն բուրավետ եթերում]։
228— 229 [Նա միամիտ], սիրտը տված երջանկությանն եդեմի,
Վարսը տված բուրյան հովին, երգ է ասում ու գալի.
231 Քնած էինք միասին,
233 ա Սիրում ենք ուխտ < ․ ․ ․ >,
բ Սեր ենք ուխտել < . . . >
գ Քնած էինք ջրափին․․․
234 Հանկարծ ընկան աստվածային իր աչքերը ինձ վրա,

234 տողի դիմաց, աջ լուսանցքում.

Երբ զարթնեցի՝ նա չըկար։
235— 236 Ես կանգնեցի, քար կտրեցի, շունչս հատավ ու սառա,
— Ո՛վ ես, կանչեց, դու հողեղեն, ո՛վ համարձակ դու հոգի․
239 Քու հայացքով շփոթում ես մեր սրտերը անարատ—
240 ա [Արի՜, եթե մի հոգի ես մեր եդեմին արժանի],
բ [Դե եկ, եթե մի հոգի ես մեր եդեմին արժանի].