Այս էջը հաստատված է
Ինչպես սկսեցին, վերջացրին այնպես, | |
31—33 | Մեկը կըրակում, երկուսը կըռվում |
Կնքեցին իրանց հավատն արյունով, | |
Իրանց հոր նման մեռան անկոտրում | |
37 | Հաշմացած բեկորս մեր անբախտ տոհմի, |
41—43 | Թույլ երևում են շողովը տըժգույն, |
Որը կարծես թե ճամփան մոլորել, | |
Պատի ճեղքիցը պատահմամբ ընկել, | |
51 | Եվ չեն ջնջվելու նրանց հետքերը, |
53 | Որ անսովոր է աչքերիս համար, |
57—58 | Թողեցի նրանց դանդաղ հաշիվը |
Այն օրից, երբ որ եղբայրս վերջին | |
59-60 տողերի միջև՝ | |
Եվ նորա կողքին ես էլ կենդանի | |
Կիսամեռ ընկած չարչարվում էի։ | |
63 | Ոչ իրար երես մըթնումը տեսնել, |
67 | Ձեռքերով հեռու, սըրտերով կըպած, |
69 | Որ մեկզմեկի ձայն իմանում էինք. |
70—71 | էլ ուրիշ այնտեղ մեզ վայելք չըկար, |
Եվ մեկըս մյուսին դարձանք մըխիթար | |
74 | Սրանք էլ սակայն սառեցան վերջում. |
76—77 | Այն արձագանքն էր բանտի քարերի, |
Մի խռպոտ հնչյուն, ոչ ազատ ու լի։ | |
77 տողից հետո՝ | |
Գուցե ցնորք է, բայց իմ ականջին | |
Հենց այնուհետև օտար հընչեցին։ | |
IV գլխի սկզբում՝ | |
Մեր մեջ երեքից մեծը ես էի. | |
Ես պետք է նրանց խըրախուսեի։ — | |
Սիրտ էի տալիս, հուսով պահպանում, | |
Եվ ամեն մեկն էլ որքան կարենում | |
Ինձ պես էր անում։ | |
78 | Կըրտսերը, որին հայրըս սիրում էր, |
80 | Եվ աչքերն— ինչպես կապույտը երկնի, |