գոնե մի պատճառ ունի ձեր չարությունը։ Ես պետք է իմանամ, խնդրում եմ, ի՞նչ է արել նա քեզ,՛ գուցե ճշմարիտ որ․․․ թե չէ․․․ թե չէ ես քիչ է մնում խելագարվեմ․․․ Ի՞նչպես առանց պատճառի մարդուն կորցնել, նա էլ ձեզ պես մարդ է, տուն ունի, կին ունի, երեխաներ ունի։
– [1]Համարենք թե մեռել ա. կնիկն ու էրեխեքն է՞նչ պտեն անիլ[2]։ Համարե՜նք[3]․․․․ Նայում է ապշած։
– Լա՛վ, լա՛վ, պ․ Սուրեն, գնա, ա՛յ տղա, շներն անցկացրու թող գնա, գնա քնի։
– Ես կգնամ, պարոններ, բայց[4] էլ չեմ կարող քնել[5]։
– Հնչի չես քնիլ, քեզ ինչ ա էլել, քո ճանճանոցն էլ խո չեն[6] քանդել։
– [7]Երանի ես էլ ճանճանոց ունենայի, այն քանդվեր[8], երանի մեր տունը լիներ կրակված[9], մեր գյուղը լիներ շարժված, կործանված[10], միայն թե <․․․> (Դուրս է գնում)։ (Երբ գնում է պրծնում, հանկարծ հետևից իրար երեսի նայում են ու միասին հռհռամ).
– Հա, հա, հա․․․ քու տուտուց[11] իծանն[12], տուտուց շանորդի։
Սուրենը ոգևորվում է.
– [13]Դուք մի խումբ մարդիկ, մորից, մանկուց իրար հետ մեծացած, բնության այս լիքն ու փարթամ անկյունում, ինչու չպետք է խաղաղ ու սիրով լինեք, ի՞նչն է խանգարում, մեկը ճանճ է պահում[14], առատ մեղր ունի, ով ուզում է՝ թող
- ↑ [Ասենք]
- ↑ [բայց ինչու այդպես (Զարմացած, ապշած)]
- ↑ [ինչու եք այդպես ցանկանում (ճակատը գլուխը բռնում է)]
- ↑ [խնդրում եմ ետ կացեք]
- ↑ [Դուք իմ քունը կտրեցիք, երանի ես էլ ճանճանոց [փեթակներ] ունենայի, այն [փեթակները] ճանճանուց լինեին քանդած, օ, դուք ուրիշ բան քանդեցիք իմ մեջ․․․ էլ իմ քունը չի տանիլ․․․]
- ↑ [կրակել]
- ↑ [Օ՜]
- ↑ [կրակեիք, օ, դուք չեք հասկանում ինչի է քանդվում]
- ↑ [այո]
- ↑ [երկրաշարժից]
- ↑ [հերն]
- ↑ [անիծվեն]
- ↑ [ինչու չպետք է]
- ↑ [ինչու եք]
