по состоянию, а их женам тоже приказал быть с приличными у его жен подарками, которые состояли в деньгах; свита его тоже брала по возможности… Посему имеет он полное право требовать награду, ибо он избавил нас от труда и успокоил парод Грузин, а свой сделал к нам привязанным и принудил его иметь к нам доверия более, нежели к ним,— каковой услуги, кажется из нас никто не в состоянии был бы сделать.
Всей щедростью и милостью его в Эривани пожаловал одного Измаил-бека па Абаране ханом, а армян удостоил тем, кто имел хорошую дочь, взял к себе в сераль, с принятием магометанского закона. (Кавказский сборник, т. XXI, Материалы истории персидской войны 1826—1828 гг., №133. Рапорт кн. Севарсампдзе ген! -Вельяминову, от 21-го декабря 1825 г. №692, сел Караклис <стр. 156>.
Ահա «Վերք Հայաստանին» էլ բաց է [անում[ որ իր [խոսք] պատմությունն սկսում է պատերազմի նախօրյակից, որպես [հանգույց] սկիզբ առնում է Երևանի կողքին քանա֊ քեռցի «Աթոյենց աղչկա՝ Թագուհու դուրս քաշելու տեսարանը…», ու էստեղ է, որ արյունը գչուխն է տալի [ու] իր սուրը դուրս է քաշում «աստծու գսւռր»՝ Աղասին ։
Բայց Աղասոլ ու Թագուհու պատմությունը չի, որ անում է Աբովյանը։ Գեղեցիկ Թագուհին հավիտյան լռում է [ով գիտի որ հարեմում] պարսկական հարեմի [մթին] մի անհայտ անկյունում [ու] կորչում անհիշատակ, ինչպես կորել էին իր նման շատ-շատերը: Աղասին էլ սար ու ձոր ընկած թափառում է սիրտր մխալով ու տկար, ինչպես տկար հայ ժողովրդի բողոքը, ու առաջ է գալիս մեծ պատերազմի պատկերն ու պատմությունը և հայ ժողովրդի վերքի կսկիծը ու [կոծը] հառաչանքը,
