որի հետ պետք է գնար, եթե դերձակը շորերը հասցներ։ Տե՛ս էջ 170 ծանոթությունը10։
Անուններից երբեմն էնպես է ասում, ինչպես ժողովուրդն է ասում. Սևարսամիձեին ասում է Սավարսամիրզա։ էդպես են անվանում Լոռու ծերերը։
«Վերք Հայաստանին» իրեն նյութ է առնում պատերազմի բեմի աջ թևը, աջ կողմը, ճակատը, II, 57 Կոց<եբու>11։ էգ մասի քրիստ<ոնյա> [(Հայ)] տարրն էլ ամենից ուժեղն էր. 68. 780 զինված քրիստ<ոնյաների> դեմ 35.000 զին<ված> մահմեդ<ական>, (կենտր<ոնում> 54.600 թ<ուրք>, 19.400 քրիստ<ոնյան>, ձախը՝ 61.150 թ<ուրք>, 6850 ք<րիստոնյա>։
1828 մարտի 21 կայսեր հրամանով Ռուսաստանին միացած Երևանի և Նախիջևանի խանությունները կոչվում են հայկական նահանգ (Арм<янская> область): (К.сб.XXIX,160)12։
Հայերն ազատում են գերմ<անացիներին>, XXII, 113, Кобецу13
ՀԱՅԵՐԻ (ԵՎ ԿՈՎԿԱՍԻ) ԴՐՈԻԹՅՈԻՆԸ ՊԱՏԵՐԱԶՄԻՑ
ԱՆՄԻՋ<ԱՊԵՍ> ԱՌԱՋ
«Երեխա եմ էլել որ էն տեղանց (Երևանից) դուս եմ էկել, ամա էսօր էլ որ մտածում եմ, թե Զանգվի վրովը և այլն, վախենում են խոսել, այգում քանի անգամ իրար վիրավորել են իրենք ու պարսիկները» 9214։
Прейдя Кавк<азскую> линию вы не встреч<аете> почти нигда постоянной оседлости и т. д. Кавк. сб.т.I, 129, до и жизнь, и страховой15
«Երևանի բերդը, լիքը անմեղ դութսաղներով, ուզում են ուրացնեն քրիստ<ոնեությունը>: Թուրքի դիպած հարամած է լինում»:Եվ այլն. 93—94.16:
Այնքան օտարացան ի քաղաքաց և յընչից իւրեացան և այլն. մինչև ճռաքաղ առանէին զըմոլորեալս անապատի
