Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ8.djvu/233

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը հաստատված է

մարդ ընտրեց, <ու հենց էն ա վերջին սհաթն էր մնացել, որ բերդը հոգին տա, կենողները իրանց իրանց դուրս էկան բրջերի գլուխն ու բալանըքերը ձեռներին բռնածի ռայի էկան»։ 27190

Ղարսա, Բայազեդու փաշեն հալերին իրանց որդու պես էին սիրում։ էջ 26191

Հայերը գաղթում են ռսի հողը. թուրքը չի հակառակում. Потто.

<ября> 1827 г., г. Маранд.

Счастье имею поздравить В<ысокое> имп<ераторское> Величество> со взятьем Тавриза, посл. 13 числа с месяца и т. д.

(К. сб. XXIX. ч. II, стр.1192

XXIX. 8, 1 окт. после и т. д.93

XXVIII. 1 окт. поутру в т. д. стр 16494

XXVIII. 16595

Հնդկահայերի սրախոսությունը.

Акты К. арх. Ком. VII. 26696

ՍԽԱԼՆԵՐ97

[Ստուգելը]

[Հասան խանն էր արդյոք Խլղարաքիլիսեն այրողը. Վերք, 173 և այլն]98.

154 և այլն99։

Աբարան ամեն տարի դուրս էր գալի Սարդարը իր ղոնշունովը, փեշքաշ ղրկում, իր մոտ հրավիրում և այլն, սէր հավատացնում, էս էր պատճառը, որ Սավարզամիրզան ոչինչ կասկած չէր տանում և այլն. 140100: