Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ8.djvu/578

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը հաստատված է

Ապա թե ռուս տարեգր<ությունը>? աղջիկը։

23 Տե՛ս «Վերք Հայաստանի», Բաքու, 1908, Էջ 127։

24 Շարունակությունն ավելացվում Է ըստ ինքնագրի ծրագրային նշման՛ («28 մինչև 130 Աստծո բանն անքննելի Է»): Ներկայացվում Է ըստ «Վերք Հայաստանիդ» 1908 թ. հրատարակության նշված էջերի։

25 Հավանաբար Թումանյանը նկատի ունի Աղասու խոսքը՝ Թագուհուն ֆառաշներից ազատելիս և Խլղարաքիլիսայում՝ ուղղված Հասան խանին (տես «Վերք Հայաստանի», 1908, կ 68, 69, գլուխ 1, հատված V և էջ 160-162, գլ. 11, հատված IV)։

26 Տե՛ս «Վերք Հայաստանի», 1908, էջ 127-130,

27 Աարգիս եպիսկոպոսի՝ Ղարաքիլիսայում վերցված հայ գերիներից 60 հոգու ազատելու մասին խոսվում Է Ներսես արքեպիսկոպոսի գեներալ Պասկևիչին ուղղած նամակում:

28 Շարունակությունն ավելա՛ցվում Է ըստ ինքնագրի ծրագրային նշման «հանել մինչև էջ 193, ընկավ Վրաստանու հողը և գլուխը պրծացրեց։ Ներկայացվում Է ըստ, «Վերք Հայասաանիի» 1908 թ. հրատարակության նշված էջերի։

29 Այստեղ և հաջորդ պարբերության վերջում կարմիր մատիտով դրված Է աստղանիշ ծանոթագրության համար, սակայն չի չբացվել։ ՝ .

30 Տե՛ս В. Потто. Кавказская воина. Այստեղ նկարագրվում Է պարսիկների հարձակումը Համզաչիմանի պահակախմբի վրա), որի ժամանակ գլխատվել են ակնարկվող 15 ռուս զինվորները։ Խոսվում է նաև Խրզաարաքիլիսայի դեպքերի մասին։

31 «Խըլղարաքիլիսի վրա…» նախադասության կողքը՝ լուսանցքում Թումանյանը կարմիր մատիտով նշել Է «Сб. К. XXIV 3, Ուղղել» (տե՛ս «Кавказский сборник», т. XXIV. «Материалы к истории персидской войны 1826-1828гг.». стр. 3): Նշված քաղվածքում պարսիկ հեծյալների թիվը նույնպես 5000 Է, պարզ չէ, թե ինչն էր հեղինակը անհրաժեշտ համարել ուղղել։

32 Մեջբերման վերջում նշված Էջը չէ։ Նշանակել ենք ըստ «Վերք Հայասաանիի» 1908 թ. հրատարակության»

33 Թումանյանի մեջբերած յոթը տողը «Վերք Հայաստանի» վեպի արձակ տողերն են տողատված և չափածո դարձված բանաստեղծի կողմից։

34 Քաղվածքի շարունակությունը տրվում է նշման համաձայն («Վերք Հայաստանի», Թիֆլիս, 1908, էջ 150, 151)։