«Եւ յաղագս խրթնի եւ անհետազօտելի խօսիցն եւ բարուցն կոչին Խութ, յորոց անուն եւ լեառնն Խոյթ անուանի։ Եւ գիտեն զսաղմոսսն ըգհին թարգմանեայսն վարգապետացն Հայոց, զոր Հանապազ ի բերան ունին։ Սոքա են զոեահք ասորոց, որ չուեցին զկնի Ադրամելեաց եւ Սանասարայ որդւոյ Սենեքերիմ արքայի. թագաւորի Ասորեստանի, եւ. ՆինուԷի, յորոց անուն ինքեանք Սանասնայթ զինքեանս անուանեն, եւ են հիւրասերք օտարընկալը, պատուագիրք»:
13 Սկզբնաղբյուրը նշվում Է Կ. Բասմաճյանի մոտ։ Նա «…ընդունելով որ «Հնդեվրոպական» հայերը նույնպես. «Հնդեվրոպրական» Քետացիներու մնացորդներն. ըլլան, բայց քետացվոց ճակատներ վանդ այտերը՝ մոնղոլական ցեղին մեք տեսնվածին նման դուրս ցցված են. և թե եգիպտական պատկերներու վրա իրենց մարմիններում գույնը նկարված Է դեղինով, ճիշտ մոնղոլներու մորթին գույնին նման. Հետևաբար՝ Քետացիք մոնղոլյան ցեղին կպատկանին» (Ա.Հ.Սեյս.Քետացիր կամ մոռացված կայսրության մր պատմությունը, թարգմ. Հ.Է Հակոբյանի էջ 10 և 62, 63. տե՛ս Կ. Բսւսմաջյան, Իսկական պատմություն հայոց, Կ. Պոլիս, 1914, Էջ 44 — 45):
СПб., 1881 — 1883, Էջ 77, 139:
14 Русская народная поэзия, Էջ 377:
15 Տե՛ս Потанин Гр., Очерки Северо западной
Монголии, 4 вып., СПб.. 1831 — 1883.с.139.
16 Ինքնագրում այս բառի վերևը մատիտով գրված Է՝ Իլ.Ալյահ,որ նշանակում է «բացի Ալլահից»
17 Սրանից Հետո կապույտ մատիտով նշում՝ «Հաշկ.մոնզ. լեզվով կընշանակի» ։
18 Տողատակ կա Հետևյայ ծանոթությունը. [Потанин Очеркн
Северо-западной Монголии IV, Է77, 139]: Այս նույն ծանոթությունը կա
գլխի վերջում (ծան. № 27)։
19 Պարբերության վերջում դրված Է Հարցական նշան։
20 Ղևոնդ Ալիշան Հին Հավատք կամ Հեթանոսական կրոնք հայոց, Վենետիկ, 1895, Էջ 119:
21 Ինքնագրում ոոսկան բառի զիմաց մատիտով գրված աղեղն:
22 Այս և նախորդ նախադասություններն ինքնագրում գրված են տողատակ և ջնջված։
23 Տողատակ հեղինակը ծանոթագրեք Է՝ (ЛаНГ: Мифология.
перевод под. ред. Н. Н. Харузипых, М.. 1901. Էջ 167):
24 Գրքի վերնագիրն Է՝ У. Т .Олькотт. Легенды звездного мира, Мифы, легенды и факты, относящиеся к созвездиям северного полушария, СПб.
25 Ինքնագրում այստեղ Էջր վերջանում է. հաջորդ էջում՝ [Ազգային ժողովրդական էպոսը»] արտահայտությունը:
