Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ8.djvu/631

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը հաստատված է

Հեռագիր

էսկագրոն. Ռեգանովը հարյուրյակների Հետ, հրետանին թաթարների վրա Զոլոտարհ, շրջագայություն հայկական գյուղերում։

Շնորհակալություն հայերին քաղաքավարության համար։

Չվախենաք, քանի դեռ ես կենդանի եմ, քանի դեռ կենդանի է իմ վերջին պահապանը։

(Զոլոտարևը ժամանակավոր գեներալ-նահանգապետ

Ռեզանովը—[կայարանի պետ]

Թարխանով, Վարդանով, Բաքրաձե, Վողնեսենսկի։ Հանցագործների հետապնդումը):

Իմ աջակցությունը

Ձերբակալություն Քոլագերանում

Հանցագործները, ճանապարհորդողներին սպանողները,

Շահվերդովները, որոնք Հարձակվեցին երկաթուղային տնակի վրա:

Հարություն Շահվերդովի փախուստը Ղազախի թաթարների մոտ (այն ժամանակից ես չեմ տեսել նրան)

Հաշտարար հանձնաժողովը, շրջագայությունները դեպի յայլաղները և Խան-Բուլաղ։

Վրեժ

1906 թ. սեպտեմբերին ես Թիֆլիսում եմ։ Ռեզանով <1 անընթ.> Բաքրաձե, և բանտից դուրս եկան ձերբակալված հանցագործները, վերադարձան փախստականները։

Նորից

Հարություն Շահվերդով (որը թաքնվել էր Ղազախի թաթարների մոտ) Նորից թաթարներ

սրում, մասնագրեր եղբոր վրա] եղբոր սպանությունը Կանչեց կայարան և միասին տարածում էինք

Ղազախ-Դաշնակցություն Հովհաննես Թումանյան

[Իմ աջակցությունը] (իմ հարազատները)

Կեղծ մատնությամբ ռուսական պետության շահերի պաշտպանի դերում: <...> որոնք գիտեին, որ ես մոտ եմ այն վարչակազմին, որը ուղղել է հրետանին թաթարների