Էջ:Խաչատուր Աբովյան, Երկերի լիակատար ժողովածու, հատոր 1 (Khachatur Abovyan, Collective works, volume 1).djvu/145

Լաշս գերեզմանում, երկնքումը հոգիս,
30 Մտկիցս չի՛ գնալ թե ես աշխարքումս
Քո մեկ բուռ հողի կարոտ մնացի։
Աստված քեզ հետ ըլի, հոգույս սիրելի։

Թո՛ղ արդարք ու հրեշտակք միշտ ուրախանան,
Դժոխք թե արքայություն ինձ համար մին ա,
Որ քեզ չեմ տեսնիլ՝ որքան աչքս բաց ա։
Աստված քեզ հետ ըլի, հոգույս սիրելի։