Էջ:Խաչատուր Աբովյան, Երկերի լիակատար ժողովածու, հատոր 1 (Khachatur Abovyan, Collective works, volume 1).djvu/162

ՈՂԲ Ի ՎԵՐԱՅ ՄԻՐԶԱՋԱՆԻ ՔԱՋ ԳՆԴԱՊԵՏԻ(ПОЛКОВНИК)ՀԱՅԿԱՋՆՈՅ
ՈՐ ՄԵՌԱԻ Ի 1837 ԱՄԻ Ի ՓԵՏՐՈԻԱՐԻ. ԱՅՐ ԼԻ ՇՆՈՐՀՕՔ, ՍԻՐԵԼԻ
ՀԱՍԱՐԱԿՈԻԹԵԱՆ ՅԱՌՈՑԳ ՀԱՍԱԿԻ ԶՐԱԻԵԱԼ Ի ԿԵՆԱՏ.

1 ՏարԷ՛ք զպանդուխտն յիւր օթևան, զի հանգիցէ ի վաստակոց
Զվերջին ողջոյն հրաժարական տուր որ դիմէ ի մայրենի ծոցն։
Մի՛ լայք ընդ վայր սիրտք ցաւակից, ընդէ՞ր խռովէք զխաղաղ ննջեալն.
Նա դնի ի գիրկս մօր գթալից, նա ելան է առ հայր օրհնեալ։

Այլ զի՞նչ Քոյ սգապատում , Մուզա՛յ ի լոյս պայծառ տունջեան.
Ուր տիեզերք ի խաղս իւրում. խայտայ հրճուի յանհոգութեան։
Հանես անգութ ի տանց ի դրանց զաչս խանդակաթս աւուրն փայլման
Հեղուս ի սիրտս գթոտ ծնողաց զհուր վշտաց տոչորական ։

Ուրախութեան դու շարժառիթ, բարբառ քնքուշ զգայնութեանց.
10 Հի՞մ մորմոքես ի դառն աղիս՝ զաղիս ջերմին աստ սիրելեաց:
Հառաչանաց քոց նուագ տխուր յեղերս ջարժէ և զապառաժ.
Դաշտ, անապատք լան ընդ քոյ զուր ուղևորիս կոծեալ զօրհաս։

Եւ դու չուես այդպէս անհոգ ի սիրելի քոյդ հայրենեաց.
Ցաշխարհ, ուր չի՛ք ծանօթ քեզ ոք ի չքա դարանն անկենդանեաց.
Ողբ աղաղակ դիմեն ընդ քեզ քաղեն զոգիս անցաւորաց.
Այլ դու անսիրտ ապախտ առնես և սիրելեաց քոց սուք վշտաց։

Եւ ի մոխիրն քոյ ոտնակոխ, ուր սիգաճեմ կաքաւէիր
Կամի՞ս գնել զքոյ երկնաշնորհ Աստուածանման պատկեր ընտիր.
Ո՞հ ո՞ւր քոյ լեզուի անոյշ դայլայլակ, ձայն քոյ թովիչ նուագ հոգեզմայլ.
20 Լռին կարկամին աստ ձայն հագներգակ և առոյգ հասակն պարտի փոշիանալ։

Ա՜խ խիստ օրհաս քոյ երկաթեայ, ձեռն մանրէ զշնորհատիպ կեանս,
նորածաղիկ, մատաղամեայ մանկանց, տղայոց ի բողբոջման։
Յօրիորդին քնքուշ հասակ, յերկնահանգոյն քեզ լուսափայլ
Հազիւ հարեալ քոյ շունչ դժնդակ, այսպէս խարշէ անակնկալ։

Ի ջերմ գրկաց յառագաստաց բռնի գրեալ դաժան քոյ սուր
Տանի անդարձ, անընդդիմակաց, մեռելայարկն յանել յամուր։
Հա՛ր զողբալի քոյ լար սգոյ, հա՛ր սաստկապես ընդէ՞ր լռես։
Աստ թել կենաց, այս լոյս հոգւոյ, Մուզայի չիք դառնայ անտես։