Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
80
Ի քե՛զ ուղղեսցո՛ւք զդէմս և զհոգիս իբր արևծաղկի։
Հեզ լանջակցեսցին հզօր դիւցազունք մերազնեայ նախնեաց,[1]
Հայկ, Արամ, Արայ, Թորգոմ, Արմենակ, Զարմայր սաստ քաջաց։
Քեզ թիկնկալցեն խնկեալ նահատակք սուրբ դամարճակաց,
Վարդան, Հմայեակ, Արսէն և Խորէն՝ հոյլք առաքինեաց։
Սուրբ եղիցին մեզ կաթիլք ձեր արեան և արդար քրտանց,
Որք զոհք մատուցան և պատանք եղեն անկեալ հայրենեաց։
Ուխտադի՛ր լիցի պահել Հայաստան ի ծոց իւր՝ անդարձ,
Զայն անգին հատունս, որք որբոցս եղան անդ գինք փրկանաց։
Թող լուծցի՛ն մեր կեանք, բարձրին մեր աւուրք կենաց ձեր՝
փոխան,
90
Ո՞վ փրկիչ մեր, տէր հայր և խնամածու, Տեսուչ և պաշտպան։
Մտցո՛ւք Հայկազունքս ընդ հորիզոնիւ արևոյդ լրման,
Զի կեցցէ՛ անշարժ, անդարձ, անհոլով ամաց ձեր շրջան։
|
|
23
- ↑ [քաջաց]
