Էջ:Խաչատուր Աբովյան, Երկերի լիակատար ժողովածու, հատոր 1 (Khachatur Abovyan, Collective works, volume 1).djvu/258

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված է

ԱՂԵՐՍ ԳՈՀՈԻԹԵԱՆ ԱՌ ԱՄՆԱԲԱՐՉԵԱԼՆ։



1 Ո՞ կարէ չափել զըրնթացս հաղմոց, ո՞ տայ անձրևել ամպոց երկնային.
Ո՞ բանայ զարզանդ երկրի և զծոց ,հանել մեզ անտի զաւուր պարենին։
Քո բազուկ հզօր Աստուած իմ անեղ, պատճառ խնումարկու քոց արարածոց,

Զերկին և զերկիր յոչնչէ եհեղ, լինել փառաբան անհուն բարեաց քոց;
Զքեզ քարոզեն աստեղք և լուսին, զքեզ օրհնաբան անդունդք ծովային.
Սողունք և թռչանք գոչեն միաձայն, քեզ վերընծայել զաղերս. գոհութեան
Դաշտք և անդաստանք, լերինք և անտառեն քարոզ անլուռ անուան քոյ անճառ։