1
Ո՞ւր հեռացար իմ արեգակ դու քաղցրիկ
Թողեր կարօտ մեզ քոյ տեսոյդ չնաշխարհիկ
Ա՛խ երբ գիշերն գայ մերձենալ տխրագին
Սիրտ իմ մտանէ ի ցաւ սգոյ տրտմագին։
Արի՛ արի՛ դու արեգակ իմ պայծառ
Մի՛ տար աչացս մաշի ի սուգս վշտահար։
Աչք իմ զրկին ի տեսութեանց սխրալի
Արարածոց՝ շոր հայեցեալ խնդայի.
Ծածկի նոցա ոհ պայծառ, գոյն երփներանգ 10
Յումմէ առից զիմ բերկրութքիւն և փափագ
(արի՛, արի՛).
Ղաշտք, անդաստանք, ծառք և ծաղիկք խնդալից
Քեզ տեսնելով, զուարթանային բերկրալից.
Այժմ խոնարեալ և թոռոմեալ սգազգեաց
Ի մտանել քոյ արևսյղ լուսաբաց (արի՛, արի ),
Սիրտ իմ ընդ քեզ ցանկայ շրջիլ և դփմել.
Ուր ամփոփին վարսք քոյ չքնաղ ոսկեթել.
Կարօտոլթեամբ կամիմ թռչիլ ես յայն վայր,
Ուր ճաճանչեն շողք բոյ դիմաց լուսավառ։
Ձեռն ի ծոցի մտանեմ ի տունն խաւարին. 20
Ուր և հայիմ, կայ անշշունչ և լռին.
Գա՞ս դու փութով գուցե առ մեզ միւաանգամ
Թէ ձայն ողբոց մեր՝ քեզ հասցի ժամ առ ժամ:
Ա՛խ մինչև լոյս քոյ ինձ կրկին ծագեսցի.
Կարօտութեամբ սիրտ իմ մեռեալ մաշեսցի ,
Դրունք փակեալ և մենարանն իմ լռին
Եզիսին ինձ բանտ կապանաց սոսկագին ։
