Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Ի ՆԵՐԿԱՅԱՆԱԼ ԱՇԱԿԵՐՏԱՅ ՆԱՀԱՆԳԱԿԱՆ
Թոռն Դավիթ Խան Ծատուրեանի մետասանամհայ
մանուկն Գէորգ Շահնազարեան ասաց զհետագայ բանս
ի հայ բարբառ։
1
Ո՞ւմ այս ժամ շնորհաբեր այս վարկեան.
Մեր սրտից հոճուանաց օրհնաձայն.
Ո՞ւմ, թե, ոչ անմահիդ սուրբ վեհիդ,
Նուիրի նուագօք խնդութեան.
Արտասուք մաշեցին զմեր սիրտ.
Սուք անձուկ պաշարն ալ զմեր հովիտ.
Հայկազանց աչք և միտք զհետ քոյ
Կարօտիւ սպասէին միշտավիշտ:
Ի հիւասեան օրհնառաքն այն դաշտաց.
10
Հնչի մեզ նոր այս տօն աւետեաց
Դու դիմեսդ է դու հովուեսզ առ որդիսդ.
Ո՜վ մեծի փրկութեան այն շնորհաց։
Օրհնեսցին, ուռճասցի՛ն դաշտք համայն,
Ուր մխին ոտնամուտքդ բարութեան,
Վերասցի՝, խնկեսցի ի բարձունս
Մեր սրտիդ պատարագ օրհնութեան
Որհնեցուք արդ ղՏէր՝ միաբան։
Օրհնեսցուք ղՔեղ Տէր՝ յաւիւտեան։
Փրկական՝ այս խորհուրդ մեծահրաշ
20
Տանս համայն արամեան անսահման։
Կաց տևեա՛ց, Հովանի մեր պաշտպան.
Ի պսակ հայրենեաց երկնանման
Մեք ի սիրտս կառասցուք սուրբ վեհիդ
Յարաժամ զսեղան սրբութեան։
|
|
