Էջ:Խաչատուր Աբովյան, Երկերի լիակատար ժողովածու, հատոր 1 (Khachatur Abovyan, Collective works, volume 1).djvu/283

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված է

ՀՈՎՀԱՆՆԵՍ ԵԻ ԱՆԽԻՆ.
(Հ <Ե> ՕԼՏԻ)



1 Մարմանդ հավն արդէն զովացուրանէ
Զարտօրայս դաշտեն ի քուն հանգուցեալ,
Եւ շուրջ զհասկօքն կարմրերփեան փայլէ
Ոսկեթել արևն ի մատս իւր հակետը։
Եւ կպնգնեալ խրձունք ծիծաղե դաշտին։
Այն ինչ Յովհաննէս հնձուորն շինական
Կոչէ զխրձակապ օրիօրդն Անխին
Ի բլուրն ծաղկախոտ անդ ի ծառաստան։
Մերձ կարկաչահոս աղբերն, ուր նստին
19 Նոքա առ միմեանս առնուլ սուղ զոդի
Ի դառնա չարչար խոնջանար դաշտին,
Ուր վաստակերան զօրն ողջունի։
Նշանածք ջերմիկք նոքա երկոքին,
Զրուցեն ընդ միմեանս զտօնէն հարսանհաց։
Յովհաննէս վաղուց ի նշան պսակին
Յաւանդ ապառնի մտերմութեան իւրեանց
Զաստուածաշունչ մի և ոսկեկազմ սաղմոս
Տուեալ էր պարգև իւր ում սիրուհւոյ.
Եւ քաղցրիկ աղջիկն աղուոր, շնորհատես
20 Յանդրադարձ պարգև իւրում սիրելւոյ
Զգտակ մի աղնիւ կարի պատուական
Եւ զմաքուր շապիկ մի փեսայութեան:
Արդ համատարած անդ ի լռութեան
Գաշտային թվաց զառ ի վայր հսկեալ
Հանգչին երջանիկ ամոլքն երեոքեան:
Անդ յառնու հնձուորն և աղջիկն ընտրեալ
Զգենուն անդէն զհանդերձ իւրեանց
Եւ անմեղաբար սիրով մանկական
Խաղան ընդ միմեանս։ Եւ ի մէջ խրձանց
30 Բռնեն զմիմեանս, կայթին խնդաձայն։
Հայեաց դու ի վեր ասէ Յովհաննէս
Տե՛ս, զիարդ պայծառ արևն իջանէ
Եւ վասն հնձոյ մեր վաղոլեան աւուր
Բերել զյաջող օդ մեզ գուշակէ:
Ախ շուտով բերցէ և զօրն երջանիկ