Լայ, արտասուէ բողոքելով։
Եւ ծանօթք խաշ տնկեն անդէն
Եւ պսակեն ծաղկովք զտապանն
Եւ ի վերայ դալար բլրին
Թափեն արտօսրք ցաւակցական ։
Եկին գիշեր ւ ցամաք ինչ հով
Ծածկէ զձորն և զաբտևան
Եւ լուսինն ել շողշողալով 80
Եւ լոյս ածէ անդ աննման։
Այլ յո՛ւշ դիք ինձ յելս զինուորին.
Կակուղ փետրեայ նորայ դոշակ
Արծաթարոյր ոսկեճամուկ,
Ուր երազեն նմա զարհուրանք։
Նա սասանմամբ յառնու ի վեր
Տուն նորա ծփայ կապուտ լուսով
Օրիօրդ մի մատչի յառաջ
Պճնազգեցեալ զարդուք լուսով։
Րոզխէն է այս աղքատ զաւակն 90
Որ հրապուրեաց զԱդէլստան,
Վարդածաղիկ թուշն կարմրորակ
Խարշեալ տոթով դառն մահուան։
Միով ձեռամբն պաղուցեալ
Շոշափէ զծնոտս զինորորին
Եւ միւսովն զհանդերձն փտեալ
Ցոյց տա նմա խոժոռագին։
Երիցս ի դէմս ուխտազանցին,
Որ զարհուրեալ դողայր անդէն
Հայի աշօք խորազննին 100
Եւ ձայն բարձեալ մեկնի անդէն։
Եւ զամենայն գիշեր այսպէս
Գայր։ Մինչ տայր ժամն երկոտասան
Ծածկեալ քողով մեռելոտի
Վայէր և մեկնիւր տնտեսական։
Զինուորին յետ սուղ միջոցի
Կալնու սարսափ վհատութեան
Անձնամաշի ի տրտմութեան
Մերձեալ ցաւօք ի դուռն մահուան։
Առեալ զսուր մի փախչի ահիւ 110
Ի քաղաքէն և տարագրի
Յաստուածային վայր այն լռին
Ուր խեղճ Րոզխէն քնով հանգչի։
