Էջ:Խաչատուր Աբովյան, Երկերի լիակատար ժողովածու, հատոր 1 (Khachatur Abovyan, Collective works, volume 1).djvu/289

Երերելով առ նորա քթին
Դնէ զսուրն ի վերայ սրտին.
Անկեալ գոչէ «երթ ընդ դևին»
«Երթ» և անդէն փչի զհոգին։

Եվ սուր, մինչև ի սիրտն անցեալ
Սարսռելի տեսանողաց
Եւ աչք նորա յերկինս կթեալ
120 Արձակէին դահ արհաւրաց։

Տապան նորա ի ժամատան
Եւ շինականն տեսեալ զնա,
Յերեկոյին ի սոս կարման
Խաչակնքէ և հեռանալ։

Այսպես մնայ ցկանշել հաւուր
Խրեալ ի սիրտն սուր այն արեան
Եւ բարարձակ աչօք թուի
Լինել նմա իբր յարթնութեան։