Ընդ աղջամուղջ ժամս երկայնս յայս աշխարհէ։
Առ հանգիստ մեր թագչի մռայլ խոր խաւարին
Նենգ օրհասին դառն դիպուածոց առ ապառնիս։
Այլ զինչ օգուտ հանգետանջիլ յայս գլխովին
Գիտեմ ես քաջ թէ դու յինԷն բաժանեսցիս։
Թէ ձգէի թեթևամիտ իբրև զմանուկ
Զհայեցուածս ո՛հ առ ներկայս ևեթ միայն.
Ի անդ յուսայի կոյր զկուրայն դիւրախաբուկ 40
Ի երազէի զերկարատև բախտ անսասան:
Անդ արկեալ զիս ի բազուկս քո սասանէի
Մրմունջ ահիւ, յանխօս, լռին կարօտութեան.
Անդ ի շրթանց քոց իմ արբեալ գան
Ոհ իմ Դաֆնէ ի ձիւնափայլ ծոցդ գեղազան։
Այլ ո՛հ փութով եկեսցէ օրն տխրամածեալ
Զքեզ կապտել։ Օր յաւիտեան ինձ վշաամբեր,
Ի ահա՛ կախէ օրհասն աջօք թերաքամեալ
Զսուրն ի վերայ պարանոցիս իմ անհամբեր։
Մտաց աչօք հայիմ, դիտեմ այժմէն յայնժամ 50
Ուր իմ Դաֆնէ յափշտակի ի բաց յինէն
Եւ իբրև զոհ սրտապատառ դողամ յայնժամ
Զո՛հ որ կապեալ ի զոհարանն, դողայ անդէն։
Զի՞նչ արարից եթէ յայս ցաւըս մատնեցայց
Յո՞ր ծիրս երկնից զքեզ խնդրեցից անձնավարան
Յո՞ր բուրաստանս, յորս ամայիս ինձ տարակաց
Յո՞ր ծերպս զքեզ արտասուեցից ես անդարման։
Մեռեալ հրճուանք, ազատ երգոց դու երգեցիկ
Բարեկամուհ՝ ծաղուց դու քաղցր հանդստութեան
Ո՞ւր գտցին զքեզ յետամնայ տարժանակիրք 60
Ո՞ւր շնչեսցես. յորո՞ւմ երկնի ծանօթագոյն։
Ի գիշերին այս մառամած, խիտ անտառաց
Ո՛հ ես թողի զքեզ յամայր ի յաւիտեան.
Անդ Աւրորայ ժպտէր ամօք յերեսս դաշտաց
Եւ շնորհադէմ ոստոստայր աստղն երեկոյեան։
Մինչ զգամ երբեմն զքո զայս սպառնալիս
Ո՞վ դու յառաջն ծաղկափթիթ վա՛յր սիրեցեալ.
Իբրև օտար դառնամ անդրէն և հայիմ յիս
Խորազննին ծփամ ի միտս խելաթափեալ։
Ա՞յս իցէ դաշտն։ Սոքա իցեն դալարագեղ 70
Այն անդաստանք, յորոց ի գեղս զմայլէի
Դուք զովարար ձորք և մայրիք շնորհագեղ
Զիա՞րդ լռիք անմարդաբնակ, տխրադիմի։
Հի՞մ տրտմալից անդ առ վայրին բոյսք
թարշամեալ.
