Էջ:Խաչատուր Աբովյան, Երկերի լիակատար ժողովածու, հատոր 1 (Khachatur Abovyan, Collective works, volume 1).djvu/298

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված է

Մինչ երազովք երազէի զի մ Կրօնիդէ.
Եւ ինձ թոլէր գրկափարիլ ջերմին ընդ քեզ.
Աւա՜ղ ես զօդն ինձ գրեցի և ո՛չ զքեզ.
Հեռի յինէն իմ Կրօնիդ տաբաբաղդէս

Անցին երազք իմ, ահաբեկ զարթեայ ի քնոյ.
70 Ձայնեմ զքեզ, այլ դու լռես մնջին անձայն.
Զքեզ խնդրեմ կաբօտակէզ, այլ դու ինձ զքոյ.
Փակես զերեսս, ո՛չ գտանեմ զքեզ յաւիտեան։

3այս բլուր ամբարձ դիմեմ ահա սրտատոչոր.
Ես տարաբաղդս։ Կրօնիդ անգութ յաչաց իմոց.
Անդ, ի հեռուստ ընդ Լիւդմիլայի փախչի ի ձորն,
Զոր տեսնալ միտք իմ ցնորին ի դառն ցաւոց։

Յայս սոսկալի վայբկենէս սկսեալ աղէտակէզ.
Ծիւրիմ մաշիմ զտիւ և զդիջեր անմխիթար.
Ամենուրեք իմ Կրօնիդ խնդրեմ զքեզ.
80 Այլ դու չկամիս լսել ո՛հ զիմ ձայն ոգեսպառ։

Այժմ քոյ թշուառ Րայիսայ աստ վերջին անգամ.
Կոչէ զանուն իւր սիրելւոյ ի բացօթի.
Ծարաւի անձն իմ հանգստեան անբարեկամ.
Ներեա՛ .. և լե՚ր առանց ինձ երջանիկ յերկրի։

Բարբառեալ զայս բեկ ձայնիւ ո՚հ Րայիսայ.
Անկաւ ի ծով թնդաց որոտն ահեղաձայն.
Այսու երկինքն գուշակեցին զկորուստն նմա.
Որոյ անխիղճ ձեռք զրաւեցին զնորայն կեանս։