Էջ:Խաչատուր Աբովյան, Երկերի լիակատար ժողովածու, հատոր 1 (Khachatur Abovyan, Collective works, volume 1).djvu/337

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված է

Փոխէ զգնացն, շարժի ծանր, պարծիլ ի շուքն պատուական։
Մերթ կանգնի պատկառեալ առ դլրամբք արևելից ժպտանօր ղմայլի
Ի հրաշ իւր հարսին[1] ողջունէ կաթոգին, համբուրել զհանղերձից քղանց չքնաղ.
20 Որ զդէմս նորա մեղմ շոշափէ. յամառ և ձմեռ, յաշուն և գարուն
Նա զնոյն պահէ օրինակ կենաց հնանայ, նորոգի թէ գառնայ
Ի տուն, հետևի[2] սիրավառ, սիրուհւոյն երկնընթաց։

  1. քեռ իւրոյ
  2. բոլորին