Էջ:Խաչատուր Աբովյան, Երկերի լիակատար ժողովածու, հատոր 1 (Khachatur Abovyan, Collective works, volume 1).djvu/345

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը հաստատված է

Որով դասեցար
Ո՜վ սուրբդ Ներսէս
Աստ լի և առատ
Ընտրեալ րաբունեաց

Բազմազան շնորհաց
Ընդ քաջն աքիւլլայ
Նա վեհ զինակիր
Իսկ դու յաղթանակ

Աշտանակ ոսկի
90 Յարմատոյն բարւոյ
Շրջակեալ զմեօք՝
Հզօր դու յոփսէփ

Դու բորբոք սիրոյ՝
Ձուլեր որպէս հուր
Որ և իսկ տեսաւ
Յարգ ազնուութեան

Իսկ այս զի՞ այս այս զի՞
Նոր յաթէն ցուցեալ
Առ որ քոյդ հռչակ
100 Նորանոր լսեն՝

Զսիրոյ զայս ընծայ՝
Ընկա՛լ ողորմած՝
Զի կար խակութեանս
Զոր քեզ ընծայէ

երջանկաց կցորդ
նախնոյն փոխանորդ
մարմնական բարեօք
մասին դու հաղորդ։

պատկեր ի յերկրի
հզօր հսկայի
սաստիկ ի մարտի
գովեալ վիճակի․

կառուցար դու մեզ
ծընողին ըզձեզ
իբրե զբեհեղ,
որջախոհդ և հեզ։

զազգս ի մի մարմին
զոսկին ի բովին
աչաց օտարին
Հայկազեան տոհմին։

քաղաք դու Տփխիս,
այսմ նարդենիս
յամենայն տեղիս
զոր քեզ միշտ ունիս։

դեռևս բողբոջ,
ի սէր քո ամբողջ․
ցայս վայր շատացեալ
գրիչ իմ անառողջ։