ՈՎ է ԱՅՍ ՇԱՄԲՈԻՇ.
(Էջ 317)
Հանված է Վ. Աբովյանի (Խ. Աբովյանի որդու) ձեռքով բանաստեղծությունների տետրակից. (պահվում է Խ. Աբովյանի արխիվում, № 70-ի տակ): Բնագիրը չկա։
Տպագրվում է առաջին անգամ։
ԱՅԼ ԱՆՍԻՐՏ ԱՅՍ ՋԱԻԱԿՔ...
(էջ 318-322)
Այս բառերով սկսվող չափածո հատվածը շարունակությունն է կազմում «Մեկնութիւմ երկնային մարմնոց ըստ հասկացողութեան հայոց» վերնագիրը կրող չափածո գործի սևագիրը հանված է № 96 ձեռագրից գրված է Դորպաաում, նույն ցիկլին է պատկանում «Եւ երիտասարդը սիրեն...» չափածո կտորը (էջ 323—325)։
Տպագրվում է առաջին անգամ։
Ի ՇՐՋԻԼ ՆՈՅՍ....
(էջ 325-327)
Հանված է 109 թվահամարի տակ պահվող ինքնագրից. շարունակությունն է № 96 ձեռագրի չափածո գործի։
Տպագրվում է առաջին անգամ։
ՆՈՐ ԻՆՉ ԵՆ ԱՅՍ ՑՈՅՑՔ...
(էջ 329-330)
Հանված է Աբովյանի արխիվում 86 թվահամարի տակ պահվող սևագիր ինքնագրից գրաբար. գրված է Հաղպատում, հավանաբար 1827 թ. ընթացքում։ Աբովյանն այս բանաստեղծությունը սևագրել է մի ծրարի վրա, որի վրա գրված է նաև իր հասցեն հետևյալ մակագրությամբ՝ «Շնորհունակ խոհեմամիտ տիրացու Խաչատուր Ավետիքեան Ապվեանց Քանաքեռցին», ապա շարունւսկությունը «Շնորհափայլ Պայազատազնեայ գերազան Ազնուազարմ պատուտկան բարերարեացն նոր զգայ ի սուրբ վանս ուխտին ղՀաղպատայ այլ և Սանահնի Եսային գրեց»։
Ծրարի վրայի հասցեագրումը դարձյալ հաստատում է, որ Աբովյանի հոր անունը եղել է Ավետիք։
Տպագրվում է առաջին անգամ։
ՈՐ ՀՈԳԻՈՅ ԱՅՍՕՐ... և ՀԻՄ ԹՈԹԱՓԵՑԱՆ...
(էջ 331-332 և 333 - 334)
Այս բառերով սկսվող բանաստեղծությունները հանված են 108 թվահամարի տակ պահված ձեռագրից, գրված են Դորպատում։
Տպագրվում են առաջին անգամ։
ԲԱԶՄԻՑՍ ՄԻՆՉ ԶԱՑՍ ԹՈԹ ՏԱՅԻ...
(էջ 335)
Հանված է 74 թվահամարի տակ պահվող տետրակից գրված Երևանում։
Տպագրվում է առաջին անգամ։
