Էջ:Խաչատուր Աբովյան, Երկերի լիակատար ժողովածու, հատոր 1 (Khachatur Abovyan, Collective works, volume 1).djvu/43

ՏԱՂ՝ ՅՈՐԴՈՐԻՉՔ ԱՆՁԻՆ

Ի ԳՈՅՆ Ո՞Վ ՍԷՐ

1 Զաբթի՛ր դու խորազգած հոգի
Զի՞ է ցարդ՝ խորդաս ի մահճի,
Ահա՛ անդ խաւար գիշերի
Անցո և դու զքունն չարի։

Զի լռին՝ է այս երևակ,
Զի շնորհէ՝ զմահու գուշակ,
Յոր դնիմք՝ իբրու յանբընակ,
Չարեօք լի՝ ի բարեաց դատարկ։

Ո՞հ խոսից՝ թռչնոց երամից,
10 Որք կալեալ զդայլայլիկ ձայնից,
Ի խրատ՝ յիմարաց կուրից,
Արևուն ի տես խնդալից։

Ահա ծագ նոր առաւօտու,
Զծերպս, զխորջս առնէ լուսատու,
Անց անի և ոչ կեայ հաստ ու
Ով Խաչիկ ի միտ առ զայս դու