Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Զիա՞րդ լռի մեղկամածեալ
30
Սաղմոս հզօր՝ ա՛յն պա՛տանի.
Որ զանցելոցն նա ինձ ճառեալ
Ազատ առնէր զիւր Հայրենի։
Գեղամ՝ զուարթ մանուկ կայտառ,
Կամ Արմենակն՝ այն կորովի,
Զիա՞րդ ծածկեն զձեռին ճարտար
Քաջ աղեղունս երեքդիմի։
Ո՞ւր իմ ընկե՛րք՝ գեղարդազարդ,
Ի մահ, ի կեանս նիզակակից,
Ելէ՛ք նախնոյն ի յայց ձեր արդ,
40
Որ մորմոքի աստ ցաւալից։ —
Առի՞ց զզէնս.— ո՞հ զի՛նչ ասեմ,
Միթէ գո՞յ յիս ա՛յն զօրութիւն,
Որ հազարաց, բիլրոց զդէմ
Ի մի պահու գործէր յաճիլն։
Ո՛հ, ծերութիւն արտ ասուելի,
Դարանամուտ՝ թշուառական,
Զիարդ ի քայլս՝ նա գողունի
Լարի զաշխոյժ՝ կենաց վախճան:
Անիծանե՛մ ես զայն գիշեր,
50
Որ զիս էարկ ի քուն խորին,
Անիծանե՛մ զօրն դառնաբեր,
Որ ընկեց զիս ի հասակ վերջին։
Թո՛ղ Հայաստա՛ն իմ քաղցրագին,
Իմ անցելոց աւուրց կայան.
Թո՛ղ՝ փարեցայց զորմովք քոյին,
Որքան սիրտ իմ կայ ի շարժման։
ԿԻՆՆ ՀԱՅԿԱՅ ՄԵՐՁԵՆԱՅ ԱՌ ՆԱ ԱՆԱԿՆԿԱԼ
Զո՞ տեսանեմ մերկամարմին
Հողամածեալ աստ ի գետնի.
Զնահապետն, զդիւցազգին
60
Հսկայաբարձն, անյաղթելի։
|
|
