Էջ:Խաչատուր Աբովյան, Երկերի լիակատար ժողովածու, հատոր 1 (Khachatur Abovyan, Collective works, volume 1).djvu/77

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված է

Ընդ լայն պողոտայն՝ դէպի ի Պետերբուրգ
               Զուեն զբօսնուլ, հանգչիլ սակաւուք։

Եւ օտարս առեալ տարաժամ յօրէն զիմ բարեաւ մնալն,
20 Մատչիմ ի լեզերս լճին, որ ծփայր անդ մարմանդագին,
Աստ արծաթատիպ ալիք նորա ի խաղս ընդ նշուլիր արեգին
Լնուն զիմ հոգի դիւթական ցնորիւք ներկայիս .....[1]

              Եւ կակուղ տերևք բրկաց սասանին
              Ի սուլել հողմոց լուռ երեկոյին։

Աստ լռին մայրին առնու ի նորոգ շունչ կենդանութեան,
Րատոհով այս տեղի յաջմէ ժամատան հանդէպ քաղաքին
Ի գարնան աւուրս երփնագեղ բացեալ նա ի մէջ դաշտին.
Բուրէ զովարար հոտս անուշահամ անդ դրախտի նման.

              Յոր կոյս և դառնաս անդ երամովին
              30 Յառաջեն քեզ քաղցր տիկնայք քաղաքին։

Լի բալզամահոտ, անոյշ զգացմամբ անձն իմ զմայլեալ
Հայիմ տենչահօք, գրաւեալ ի հրաշից առատ բնութեան
Աստի հեռուստէ մեղմ, քաղցրահնչիւն անսովոր ինչ ձայն,
Բերին և տանին միջոց առ միջոց արձագանք հարեալ.

              Հնչիւն նոցա ինձ անչափ սիրալի
              Լուեալ ոսկերք իմ թալկանալ հայի։

Յանկարծ առընթեր զաչս եմ թերթեալ. ո՛հ ո՞ր տեսարան
Խլէ զիմ տեսիլ, բառնայ զբոլոր ուշ իմ անկենդան,
Անդի մէջ թփոց ի ներքոյ ուռեաց ինձ ակն յանդիման
40 Օրիօրդք երեք կայտռին ոստոստմամբ ի միայնութեան.

              Տեսիլ նոցա քաղցր, լոյս նոցա դիմաց
              Լոլս տան անդ մթին ծառախիտ մայրեաց։

Սոխակաց նման անդ նուագ առեալ ի վերայ ծաղկանց
Ձայնեն դարձագանս, սակաւ մի լռեն և անդրէն ձայնեն,
Եւ վերջին նշուլք արեգին հարեալ ի կուրծս ձիւնափայլ
Խտղտեն զիմ այս, փակեն զիմ քայլուած հեռանալ անդէն։

              Ուր զիմ լսելիս բաղխէ անդադար
              Ձայն հողմահարեալ նոցա զուարթարար։

  1. մեկ անընթ