Էջ:Խաչատուր Աբովյան, Երկերի լիակատար ժողովածու, հատոր 1 (Khachatur Abovyan, Collective works, volume 1).djvu/83

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված է

Ետո՞ւր զվերջին համբույր հրաժարման
Քաղցրիկ վերջալոյս սիրուհւոյն իմոյ.?[1]
Շողերն՞ր նմա լոյս մխիթարական
Ննջիլ զգիշերն հանգստեամբ հոգւոյ։

Ի դրան յայգւոջ թէ ի լուսամուտին,
Ուր ընդ թևովք քովք գրկախառնէաք
Ո՞ւր ետուր նմա զիմ ողջոյն կրկին,
Զիմ ալեկոծւեալ սրտիս աղաղակ։

Միայնակ կացեալ ի հեռաստանէ
10 Հայիմ լայն սահման, ուր նա դադարի,
Ոչ կոծեմ զոք, ո՛չ ձայնս հասանէ
Պատմել զվիճակս, ուր կամ յերերի։

  1. Հարցական նշանը դրել է հեղինակը: