ՄԵԿՆՈԻԹԻԻՆ ԵՐԿՆԱՅԻՆ ՄԱՐՄՆՈՑ
ԸՍՏ ՀԱՍԿԱՑՕՂՈԻԹԵԱՆ ՀԱՅՈՑ.
1
Կապտագոյն, որդեակք իմ՝ այս կամար աստղալից
Դադարի ի վերայ նուրբ քողոյ թափանցիկ.
Նա պահէ, ըմբռնէ զանհուն չափ ջրալից
Առ ի տալ մեզ անձրև կամ զցօղ դալարիկ։
Եւ ասաեղք այս ճաճանչք են ակունք լուսաւորք
Զորս Անհասն անդ կարգեաց տե՛սանել զգործս մարդկան,
Որքան ազգք, կամ հոգիք կամ անհատք երկրաւորք
Այնքան թիւ և նոցա ի բարձունս վերնական։
Անքուն, անդադար, բացարձակ աչօք 10
Քննեն նոքա զել և մուտս մեր աստ,
Ննջեմք թէ արթնումք կամ գործեմք իրօք
Յայտնի են նոցա մեկին և անգաղտ։
Ուր և ընթանամք, մեզ առաջնորդեն
Թէ տխրեմք տխրեն, թէ խնդամք խնդան.
Փակի ոք ե հ՛ող և նոքա շիշ՛ անեն
Գայ ոք լայս աշխարհ, նորոգ լուսանան։
Իսկ այս սերտ սիրահարք մեծագոյն աչք երկնից
Որք սիգան նազաքայլ, հրաշակերպ, լուսասքանչ
Մերթ ի միոյ կողմ անէ, մերթ ի ներհակ ընթացից 20
Կամ յողջոյն գան միմեանց, կամ փախչին յիրերաց։
Են պատկերք նախաստեղծ փեսայի և հարսին.
Որք եղան յօրինակ անդ ի խումբս վերնոց.
Փափկամիտ կուսանաց գոյք նման արեգին
Եւ տղայոց յաղթանդամ յարատիպ այս լուսնին։
