Էջ:Խաչատուր Աբովյան, Երկերի լիակատար ժողովածու, հատոր 3 (Khachatur Abovyan, Collective works, volume 3).djvu/398

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը հաստատված է

Սքալ, ողբերգել, կոծել, հեծեծել՝
Ի հեռուստ աչօք՝ մաշեալ արտասուօք,
Աղէկէզ վառեալ, կարօտիլ մեռեալ։ —
Զանգի՛, Զանգի՛, քա՛ղցր իմ Զանգի.
Ի Քոյդ հայեցեալ յանյողդողդ ճակատ՝
Վառէինն ի զէնս հսկայք քաջամարտ։
Հայկազեան տոհմի ընտիր պատանեակք
Քո գալիս տեսեալ ահեղ — աղուորակ,
Մղէին ի մարտ՝ վանել քաջայաղթ,
Զինակուռ բազկաւ, տիգօք, ասպարաւ,
Աղեղամբք վառեալ, զրահիւք զարդարեալ։
Բելայն գունդ ահեղ որոյ մատնեալ ի զոհ.
Ելին յասպարէզ, թշնամեաց տուեալ գրոհ,
Ոսկեթել վարսիւք, դաբնեայ պսակօք
Բոլորեալ ըզգլուխ՝ անվախճան փառօք
Ճեմեալ յերկնից՝ խումբս զվերինն վայելեն
Զկեանս անտրտում, յերկրի կանգնելով
Զանմահից անուն գրավեալ անձանց՝
Ի դարս անանց, անհոլով ամաց։
Զանգի՛, Զանգի, հրաշագե՛ղդ իմ Զանգի,
Դու քոյդ սուրբ նախանձ տակաւին տածես,
Դու ահեղ թնդմամբ դեռ յայս վայր հերքես,
Ճայթես յարձակմամբ՝ մեծաձայն գոչես։
«Ելէ՛ք՝ Հայկազեան սերո՛ւնդք քաջազունք․
Առէ՛ք զէն, զասպար՝ զաւակք բարեսնունդք․
Հարէ՛ք, փշրեցէ՛ք թշնամեաց ձեր գունդ,
Տո՛ւք հոգի հոգւոյ, թիկն ընդ թիկուն,
Ջախջախեսցի՛ թո՛ղ գազանն նկուն։
Ռուսիայ հզօր բազուկ եղիցի ձեզ նիգն,
Նմա զոհ լինիլ լիցի ձեր միշտ ճիգն։
Վօլգայ՝ իմ մեծ քեռ՝ ես ւ իմ քոյր Երասխ
Համբոյր մատուսցուք ի Կասպեան կոհակ։
Նա զիւր բարութիւն, ես զիմ մտերմութիւն
Խառնեսցուք ի մի մօր ծոց ընդ միմեանս։
Ես զիմ Սևանայ զօրհնութեան մաղթանս,
Ես զիմ սուրբ Մասսայ ողջոյն հայրական
Տարայց, մատուցից սիրելւոյն իմ քեռ,
Բերից ձեզ զողջոյն նորա, շնորհաբեր։−
Դուք զօրացարո՛ւք՝ որդի՛ք Արամեան,
Լերո՛ւք ընդ միմեանս սիրով միաբան։
Սէր, խաղաղութիւն պահեն զամենայն
Զազգս և զազինս ի բարորութեան»։