Հեղինակ:Պարույր Սևակ այստեղ պիտի դնել հենց գոյականի վրա. 5-ռդ դասարանցին նոր է գաղափար կազմում այդ շարահյուսական իրողության մասին, նշանակում է՝ աշակերտը բավարար գիտելիք, հիմք պիտի ունենա այդ երևույթը ընկալելու, գործածելու համար, որպեսզի 7-ռդ դասարանում «Ստորոգյալըը և նրա արտահայտությունը» թեման լավ յուրացնի, հանկարծակիի չգա՝ բաղադրյալ ստորոգյալն ու նրա արտահայտությունները սովորելիս, հետևաբար 5-ռդ դասարանում պիտի նախ՝ բերել գոյականի արտահայտությամբ բազմաթիվ օրինակներ, ապա եզրակացնել, որ ստորոգելին ստորոգյալի մաս է, որ լրացնում է ենթակային որպես նրան հատկանիշ վերագրող բառ: Այսպես.
|
Ուսուցչի խորհրդով աշակերտները գտնում են ուղղական հոլովով գործածված գոյականները և ընդգծում: Ապա գործածում են նախ՝ առաջին նախադասությունը՝ «Դու՝ մեր մեծ երթի գավազանակիր», նշում՝ ո՛րն է ենթական, ո՛րը՝ ստորոգյալը: Պարզ է՝ ենթական է «դու», ստորոգյալը՝ «գավազանակիր ես», որտեղ ես բայը զեղչվել է՝ բանաստեղծական գեղեցիկ ոճի պահպանման նպատակով: Համեմատվում են զեղչված և չզեղչված տարբերակները: Աշակերտներն իսկույն զգում են, որ զեղչվածները ավելի բանաստեղծական են, քան ես-ով գործածված նախադասությունները: Այնուհետև ասվում են մասնագիտություն նշող բառեր, անուններ և դրանք վերագրվում որևէ անձի (կամ անձերի): Այսպես. բժիշկ, նկարիչ, երգիչ, խառատ, ուսուցիչ, պիոներ, վարորդ, գյուղատնտես, ապա՝ Սուրեն, Հրանտ, Հրաչյա, Վարդան, Զոհրաբ, Կարեն, Երևան, Անի, Դվին Մոսկվա, Փարիզ, Արաքս, Վոլգա,
