զեղչված լինել նախադասության մեջ), շ-ն՝ շարժումը՝ գործողություն-եղելությունը (բայ-ստորոգյալ), իսկ ա-ն՝ առարկան, որին հանգում է մի այլ առարկա:
Հանգաման խնդիրը տրական հոլովի հիմնական կիրառությունն է, որովհետև այդ պաշտոնը հատուկ է միայն տրականին (ուրիշ ոչ մի հոլովի): Քանի որ ընդհանրական հոլովումնի-ն է, ուստի հարկ է նշել, որ այդ հոլովման պատկանող գոյականի տրականն ունի ի, ին (ն) վերջավորությունները՝ աշակերտի, աշակերտին (նրան): Սա աշակերտի սեփականությունը դարձնելու համար հարկավոր է գրատախտակին հոլովել (գրել) երկու բառ՝ անձ և իր ցույց տվող գոյականներ: Օրինակ՝
Ուղղ. ծառ (ը). ծառը վերընձյուղվել է:
Սեռ.ծառի. ծառի տերևենրը դեղնել են:
Տր. ծառի (ն).Ծառը կտրեցին շինարարները:
Հայց. ծառ (ը). Ծառը կտրեցին շինարարմերը:
Բաց. ծառից. Ծառից հեռացան երեխաները:
Գործ. ծառով. Ծառով հպարտանում է այգեպանը:
Ներգ. ծառում. Ծառում փչակ կար (գրեթե գործածական չէ):
Այս բառի ներգոյական հոլովաձևը լայնորեն գործածելի չէ (ծառում), որովհետև տարածքային-տեղային հատկություն չունի, ինչպես, ասենք, քաղաք, դաշտ, բաժակ և տասնյակ այլ բառեր: Այն բառերը, որնց ներգոյական քիչ է գործածական, կիրառվում է կապական կառույցների տարբերակը (ծառի մեջ, քարի մեջ, աշակերտի մեջ և այլն): Ինչևէ, հոլովենք մյուս բառը՝
Ուղղ. ուսուցիչ (ը).Ուսուցիչը լուռ աշխատում է:
Սեռ. ուսուցչի. Ուսուցչի գրքերը դրված են սեղանին:
Տր. ուսուցչի (ն). Ուսուցչին նվիրեցին մի գեղեցիկ ծաղիկ:
Հայց. ուսուցչի (ն). Ուսուցչին հարգում են բոլորը:
Բայց. ուսուցչից. Ուսուցչից հեռացան աշակերտները:
Գործ. ուսուցչով. Ուսուցչով հպարտանում են նրա սաները:
Ներգ.
Ամփոփելով իրենց խոսքը՝ ուսուցիչն ու աշակերըները եզրակացնում են, որ տրական հոլովը՝
ա) իր ձևով հակադրվում է սեռականին. վերջինս երբեք հոդառու չէ:
